Sunday, October 31, 2010

စိတ္ခ်အဘ

စိတ္ခ်အဘ

လူအလစ္မွာ ပုဆိုးထုပ္ေလးကို ခိုးျဖည္ၾကည့္လိုက္တာ မူးသြားတယ္ ရူးသြား
တယ္ ေခါင္းကို လက္ညိွဳးနဲ႕ေထာက္ခါျပတယ္ ေခါင္းမေကာင္းဘူး ဒူးမေကာင္း
ဘူး သြားလည္း မေကာင္းဘူး သြားၾကားထဲက အစာအတြက္ ေန႔စဥ္ေန႔စဥ္
တုတ္တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ရွာရ ေဖြရ အဘခမ်ာ အိုမင္းခါးကိုင္းလို႔ ေနပါၿပီကြယ္ စပ္ကူးမပ္
ကူးကာလမွာ သတိထားအဘ ဖ်ားတတ္တယ္ နာတတ္တယ္ ဓာတ္မကူးေစနဲ႔ ေကြးထား
ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ကပ္ထား ကပ္ထားတဲ့ ဒူးေတြေပၚ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရစ္ပတ္ ေစာင္တစ္ထပ္
ၿခံဳ ေနာက္တစ္ထပ္က အဆီ ေနာက္တစ္ထပ္က အသား ငါးထပ္ကအခန္း ငွားမလား
စံုစမ္းၾကည့္ ေမးကြဲမကြဲၾကည့္ ပါးစပ္ၿပဲမၿပဲၾကည့္ ၿပဲေနတဲ့ ကမာကို အခ်ိန္မွီခ်ဳပ္ ဘ၀ေတြ
ဘ၀ေတြ အစုတ္သက္သာ စုတ္တဲ့ထဲက တစ္စြန္းေပၚရင္ အလြယ္တကူ တစ္စျမင္သြားမယ္
ေတြ႔သြားမယ္ မိသြားမယ္ သတိထား ျဖတ္မကူးခင္ ဟိုဖက္ကား ဒီဖက္ကားၾကည့္ ယာဥ္ထိန္း
ရဲကိုလည္း ၾကည့္ မမိေစနဲ႔အဘ စိတ္က စိတ္ ပုတီးက ပုတီး အဲဒီ့စိတ္ပုတီးတစ္ပတ္ထိ တစ္က
ေနတစ္ရာထိ တစ္ယာနဲ႔ေတာ့ မရဘူး တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အယာအစိတ္ေလာက္ ၀ါးရမွ ဒီမွာ
ခ်ိဳးေတြေတာင္တက္လို႔ တက္ေနတဲ့ ခ်ိဳးေတြ ပိုက္ျပင္သမားအျမန္ေခၚခြာခိုင္းမယ္ မယား
ဆိုပ်ိဳမွ သမားဆိုအိုမွ (ဂ်ိဳးျဖဴေရ ဘယ္မခန္း)မယ္ေထြးအမိဖမ္းျပမွ တူတူေရ၀ါး သားသားေရ၀ူ
ဆင္ႀကီးမိုမိုသီခ်င္းဆိုျပ လိုင္စင္ဓာတ္ပံုပါလားျပ ပါရင္ ဟိုမွာ ေဖာင္၀ယ္ၿပီးျဖည့္ မျပည့္ရင္
ျပည့္တဲ့ထိျဖည့္ မျပည့္တဲ့အိုး ေဘာင္ဘင္ခတ္တယ္ ေဘာင္ဘင္ခတ္သည္ျဖစ္ေစ မခတ္သည္
ျဖစ္ေစ ဖားတစ္ေကာင္ခုန္ခ်ရင္ေတာ့ ပလံုျမည္သံၾကားရ ငါ့သိမႈေဗဒစကားအေရးအသား
ႏြားရ အၿမီးရရ ေခါင္းရရ ဘာပဲရရအဘ ဟိုနားတင္မရ ဒီနားထားမရရင္ေတာ့လည္း
စိတ္ကိုခ်အဘ စိတ္ဒံုးဒံုးခ် စိတ္သာခ် ေကာင္းေလစြ ေကာင္းေလစြ
ေကာင္းေလစြ။ ။

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၄.၉.၁၀
ည ၁၁း၀၀နာရီ

Tuesday, October 19, 2010

ေတာကစားထြက္ခန္း

ေတာကစားထြက္ခန္း

ကင္မရာထဲ ၀င္လာသမွ် အကုန္ပစ္ခ်လိုက္တယ္
ထံုးစံအတိုင္း ေကာင္းကင္မျပာ့တျပာမွာ
ေငြေရာင္မေပါက္တေပါက္တိမ္စိုင္ေတြ ဘာေတြကို အရင္ဆံုး(အရင္ကတည္းက
ဆံုးေနတာလား) ရသေပါ့ ေခ်ာင္းနံေဘး ဓာတ္တိုင္ေပၚ စုၿပံဳနားခိုေနတဲ့ ပ်ံလႊားဆန္ဆန္
ငွက္ကေလးေတြ(ငွက္ေတြကို အမ်ိဳးအစားသိပ္မခြဲတတ္) ငွက္ကေလး ၾကက္ကေလးလို
လူကိုဆက္ဆံခ်င္လို႔ ရမလားဟဲ့ အေကာင္ နင္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္ပဲ ရမယ္ ငါ့အခ်စ္ေတာ့မရဘူး
ဒါကိုလည္း ရသေပါ့ မ်က္လံုးကတဆင့္ အခ်က္ေပးစနစ္အရ “အစိမ္းေရာင္”
ေနာက္ဆက္တြဲ “ျမ”ဆိုတာက သိမႈမွာ အလကၤာထပ္တူျပဳလိုက္ျခင္းတဲ့
အဲဒီ့ စိမ္းျမေနတဲ့ လယ္ကြင္းေတြၾကား ၀ါးလံုးတိုင္မွာ ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴတစ္ထည္
ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့(ေစာေစာကလို ငွက္ေတြ အပါအ၀င္ မည္သည့္ ငွက္အမ်ိဳးအစား
အတြက္မဆို အထူးရည္ရြယ္လ်က္) ေဒသခံအေခၚအေ၀ၚအားျဖင့္ စာေျခာက္ရုပ္ကို
လည္း အလင္းပြင့္တယ္ ေခ်ာင္းထဲက မေဗဒါဟာ တစ္ဖုတ္တည္း အဲ မွားလို႔ တစ္ပင္
တည္း မဟုတ္ဘဲ အံုလိုက္ဖုတ္လိုက္ မွားျပန္ၿပီ အံုလိုက္က်င္းလိုက္ ဒါကိုလည္း
ခလုတ္တစ္ခ်က္ဆြဲလိုက္တယ္ ရႊံ႕လူးအိုင္ထဲမွာ အမ်ားမညီလည္း သဘာ၀က်က်ျဖစ္ၿမဲ
ကၽြဲေတြ ေက်ာေျပာင္ေျပာင္ေပၚ က်ီးမည္းတစ္ေကာင္တစ္ေလ နားေနတယ္
(က်ီးျဖဴျဖဴက်ီးမည္းမည္း ကၽြဲေက်ာေပၚမွာ နားရဖို႔သာ အဓိက)
အဲဒီ့ကၽြဲေတြ ေခ်ာင္းထဲျဖတ္ကူးေတာ့ ေရပါတယ္ မီးပါတယ္ ေက်ာင္းနဲ႔နီးတယ္
ေစ်းနဲ႔နီးတယ္ ရဲစခန္းမေ၀းဘူး တစ္ခ်က္ပစ္ရင္ တစ္ေကာင္က် ကင္မရာေခ်ာင္း
ၾကည့္ေပါက္က ပစ္တယ္ ကၽြဲေက်ာင္းသားက ပုေလြမမႈတ္ဘူး အီမိုေကနဲ႔ ဂစ္တာတစ္လက္
ေက်ာမွာ လြယ္ထားတယ္ စီးေနတဲ့ ေခ်ာင္းေရထဲ ပလတ္စတစ္ဘိုမရုပ္ေလး
၀တ္လစ္စလစ္ေမွာက္ခံုေမ်ာသြားတာ မိလည္းမိ ရလည္းရေအာင္
မိမိရရ လွမ္းကလစ္(ခ္)ေတာ္မူလိုက္တယ္။ ။

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၃.၁၀.၁၀
မနက္ ၀၀း၁၅နာရီ

Thursday, October 7, 2010

ခ်က္ေကာ့ရဲ႕ ေသနတ္

ခ်က္ေကာ့ရဲ႕ ေသနတ္

အခန္းနံရံမွာ ေသနတ္တစ္လက္ခ်ိတ္ထား ဇာတ္ေဆာင္အမ်ိဳးသား
တစ္ဦး၀င္လာ နံရံေပၚက ေသနတ္ကို ျဖဳတ္ ေျပာင္းတိုက္ တစ္စစီလုပ္
ေခ်းခၽြတ္ တစ္စစီျပန္တပ္ နံရံမွာ ျပန္ခ်ိတ္ အခန္းျပင္ျပန္ထြက္ ခဏေနေတာ့
အခန္းထဲ ဖင္ထိုင္ခံုတစ္လံုး မႏိုင့္တႏိုင္ တရြတ္ဆြဲၿပီး ကေလးတစ္ဦး
၀င္ေရာက္လာ နံရံမွာ ဖင္ထိုင္ခံုကို ကပ္မွီ ၿပီးေတာ့ခံုေပၚတက္ ေသနတ္ကိုျဖဳတ္
သေဘာက် ၀မ္းသာ တအားၿပံဳး ခံုေပၚကဆင္း ပတ္ေျပး “ဒိုင္းေညွာင့္ ”
“ဒိုင္းေညွာင့္” ေအာ္ ခဏရပ္ “ဘြန္း...မိုင္နိမ္းအစ္စ္ဂ်ိန္းဘြန္း”လို႔ ေျပာ
ရုတ္တရက္ တစ္ခုခုကို သတိရ ခံုေပၚျပန္တက္ အလ်င္စလိုေသနတ္ျပန္ခ်ိတ္
အခန္းျပင္ ထြက္ေျပး ကြမ္းတစ္ယာညွက္ ၾကာလတ္ေသာ္ ေျခသံေဒါက္ေဒါက္
ၾကား အခန္းထဲ ေပါင္တံရွည္မတစ္ေယာက္ ၀င္လာ ဖင္ထိုင္ခံုကိုၾကည့္ နံရံက
ေသနတ္ကို ၾကည့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ အေနအထားမမွန္တဲ့
ေသနတ္ကို ျပန္ျဖဳတ္ ဖင္ထိုင္ခံုမွာထိုင္ ဘာစိတ္ကူးေပါက္တယ္မသိ ေသနတ္
ေျပာင္းရွည္သေလာက္နဲ႔ အာသာေျဖ ႏွီးေႏွာ ၿပီးေသာ္ ေသနတ္ကို တစ္ရွဴးနဲ႔
အရည္စင္ေအာင္သုတ္ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း မလံုမလဲ အခန္းျပင္ျပန္ထြက္
မၾကာခင္မွာ ေညာင္နာနာလူတစ္ေယာက္ အခန္းထဲ ထပ္ေရာက္လာ ပံုစံေယာင္
ခ်ာခ်ာ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္ ေသနတ္ကိုျမင္သြား လွမ္းျဖဳတ္ ေသနတ္ေျပာင္း၀ကိုနမ္း
ေသနတ္ခါးကိုခ်ိဳး အိတ္ထဲက ျဖဴျဖဴအမႈန္႔ေလးေတြ ေျပာင္း၀သိပ္ ေျပာင္းရဲ႕ အျခား
တစ္ဖက္မွာ ႏွာေခါင္းကိုေတ့ နိဗၺာန္ထိ တဆံုးရႈိက္ ပါသမွ် အမႈန္႔ကုန္ေအာင္ရႈိက္
ခံုမွာ ဖြဲတစ္အိတ္လို ပစ္ထိုင္ မိန္းေမာ ေတာ္ေတာ္ေရာက္ အခ်ိန္တေရြ႕ေရြ႕ကုန္
ေခါင္း ဆတ္ခနဲခါ မ်က္လံုးရီေ၀ေ၀ ႏိုးထ အသက္၀င္ ေသနတ္ကို အက်ႌလက္စနဲ႔ပြတ္
အေနအထားမပ်က္ နံရံမွာျပန္ခ်ိတ္ ႏွာရႈံ႕သံျပင္းျပင္း ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ ေလွ်ာက္ကုတ္
ေလွ်ာက္ပြတ္ ေလးလံေႏွးကန္ ျပန္ထြက္သြား ခဏအၾကာ အခန္းထဲ သူခိုးမွန္းသိ
ေအာင္ မ်က္ႏွာအ၀တ္မည္းစည္းထားသူတစ္ဦး အသာအယာ ေျခေဖာ့ လွမ္း၀င္လာ
ဂနာမၿငိမ္ ေသနတ္ကို လွမ္းျဖဳတ္ ဖင္ထိုင္ခံုပါ ခ်န္မထား ဆြဲယူမ က်ီးၾကည့္
ေၾကာင္ၾကည့္ အသာအယာ သယ္ေဆာင္ထြက္ခြာ။ ။

လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၈.၁၀.၁၀
မနက္ ၀၀း၄၅နာရီ