အရည္မလာလို႔...။
အရည္မလာဘူး(လား)အရည္(ဧကန္ဧက)လာေအာင္ အရည္ကို ဘာနဲ႔မွ်ား
(တီေကာင္/ေဒၚလာ/ဘုရားသခင္/ဘာသာစကား/လွ်ာခ်င္းလူးလိွမ့္မႈ)
ႏွစ္သက္ရာရာ ေရြးခ်ယ္ျဖည့္စြက္ႏိုင္ေသာ္ျငား အရည္ဆိုတာမ်ိဳးက အခက္
သားကလား ပိုက္လိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ တေ၀ါေ၀ါေလတိုးသံေတြ အရင္နားစြင့္
ေလတိုးသံေတြလာၿပီးရင္ ေနာက္ပါးထပ္က်ပ္မကြာ အရည္ကပ္လိုက္လာ(မယ္)
အရည္ေဗဒ အရည္ေလ့လာခ်က္ အရည္ျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈသမိုင္း ဘာတစ္ခု
မွ လမိုင္းမကပ္တဲ့အခါ ပိုက္၀ဟာ (ခုမ်ားမွာ)ေအးစက္ ၾကမ္းရွ ေသြ႕ေျခာက္
အေသအခ်ာစမ္းၾကည့္ရင္ ပိုက္ထိပ္ဟာ ပူေႏြးလို႔(ေတာင္)မေန ပရီးမီးယား
လိဂ္အရည္ ခ်န္ပီယံလိဂ္အရည္ လိဒ္ ခ်စ္စမ္းေမာင္ ကီးဘုတ္ ဗညားႏိုင္
တေယာ ဦးတင္ရီ အရည္မလာဘူး(ကြယ္) သံသရာလည္သလို အရည္လည္
လာမယ့္ေန႔ကို ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေလရူး(တ)သုန္သုန္ ၀သုန္ေျမဆံုးေစေတာ့
အရည္ကို ရွာမေလ ေရခြန္ မီးခြန္ ဆန္ ဆီ ဆား ငရုတ္ ၾကက္သြန္ ေနစရိတ္
စားစရိတ္ သြားစရိတ္ လာစရိတ္ အရည္ကေလး စိမ့္စိုေစေၾကာင္း ဆုထူးေတြ
ေတာင္းမေလ စာတမ္းထိုးအရည္ဒီဗြီဒီ အင္တာနက္ပံုျပအရည္ပူစီ ဘေလာ့ဂ္
ကဗ်ာအရည္အေရးအသား ကေလးကလားနဲ႔ ေစ်းမသြားနဲ႔ အေမတို႔ ငယ္ငယ္
ကတည္းက သံုးတာ အရည္ အၾကည္ အေနာက္ အေျပာင္ အပ်က္ အဖ်က္
အေမွာင့္ အရည္မလာဘူး(ေနာ္) ပိုက္၀ကို ပြတ္သပ္ေခ်ာ့ျမဴ ပိုက္ႏႈတ္ခမ္း
သားေဘး လက္ကေလးနဲ႔ ၀ိုက္ေပး ေနာက္ျပန္ေပး အေျမွာက္ကန္တင္ေပး
ေခါင္းတိုက္ေပး အရည္ေလးမ်ား စိမ့္ထြက္လာလိုလာျငား အားထုတ္ လုပ္
ေဆာင္ ၀ါယမစိုက္ ေကာက္စိုက္ အႏွစ္မရွိတဲ့ေတာ မင္းမူတဲ့အပင္စိုက္
အရည္မလာ(သေရြ႕)ေတာ့ လက္ထဲက ပိုက္ဟာ ငိုက္စိုက္ ငိုက္စိုက္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၆.၉.၁၀
ေန႔ ၀၂း၀၀နာရီ
Monday, September 27, 2010
Monday, September 13, 2010
ဟမ္ဘာဂါကိစၥ
ဟမ္ဘာဂါကိစၥ
ဒီမွာေတာ့ ဟမ္ဘာဂါဆိုတာ ေအာက္ေျခလူတန္းစား လြယ္လင့္တကူ ၀ယ္
မစားႏိုင္တဲ့ အစားအစာျဖစ္ တခ်ိဳ႕ဆို စားေတာင္မစားဖူး တစ္ေန႔မွာ အဲဒီလို
အေနအထားမ်ိဳးရွိတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ ဟမ္ဘာဂါဟာ တစ္နည္း
တစ္ဖံုနဲ႔ေရာက္ရွိလို႔သြား သူဟာ ဟမ္ဘာဂါကိုရ သူဟာ ဟမ္ဘာဂါဆီေရာက္
ဟမ္ဘာဂါဟာ သူ႔ပါးစပ္ထဲမွာ သူ႔လက္ထဲမွာ တစ္စစီ တစ္ပိုင္းစီ တစ္ဘ၀လံုး
လံုး ၿငိဳးမာန္ဖြဲ႕ထားခဲ့ေလသမွ် ဟမ္ဘာဂါကို ေဒါသတႀကီး သူရင္ဆိုင္ ရန္သူ
ကို ေခ်မႈန္းသလို ဟမ္ဘာဂါကို သူေခ်မႈန္း မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး
၀င္သက္ျပင္းျပင္း ထြက္သက္ျပင္းျပင္း ပလုတ္ပေလာင္း တနင့္တပိုး တစ္ၿဖဲ
ႏွစ္ၿဖဲ လူပါးခပ္၀၀။ ။
(ရည္ညႊန္း-ဟမ္ဘာဂါစားသူ၊ေအာင္ခ်ိမ့္)
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂.၉.၁၀ ည၁၁း၄၅
ဒီမွာေတာ့ ဟမ္ဘာဂါဆိုတာ ေအာက္ေျခလူတန္းစား လြယ္လင့္တကူ ၀ယ္
မစားႏိုင္တဲ့ အစားအစာျဖစ္ တခ်ိဳ႕ဆို စားေတာင္မစားဖူး တစ္ေန႔မွာ အဲဒီလို
အေနအထားမ်ိဳးရွိတဲ့ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ ဟမ္ဘာဂါဟာ တစ္နည္း
တစ္ဖံုနဲ႔ေရာက္ရွိလို႔သြား သူဟာ ဟမ္ဘာဂါကိုရ သူဟာ ဟမ္ဘာဂါဆီေရာက္
ဟမ္ဘာဂါဟာ သူ႔ပါးစပ္ထဲမွာ သူ႔လက္ထဲမွာ တစ္စစီ တစ္ပိုင္းစီ တစ္ဘ၀လံုး
လံုး ၿငိဳးမာန္ဖြဲ႕ထားခဲ့ေလသမွ် ဟမ္ဘာဂါကို ေဒါသတႀကီး သူရင္ဆိုင္ ရန္သူ
ကို ေခ်မႈန္းသလို ဟမ္ဘာဂါကို သူေခ်မႈန္း မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး
၀င္သက္ျပင္းျပင္း ထြက္သက္ျပင္းျပင္း ပလုတ္ပေလာင္း တနင့္တပိုး တစ္ၿဖဲ
ႏွစ္ၿဖဲ လူပါးခပ္၀၀။ ။
(ရည္ညႊန္း-ဟမ္ဘာဂါစားသူ၊ေအာင္ခ်ိမ့္)
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂.၉.၁၀ ည၁၁း၄၅
Sunday, September 5, 2010
ဘာ...ဘာမွန္...
ဘာ...ဘာမွန္...
ဓာတ္မွန္ကို မလိပ္ရ မခါက္ရ ေရမစိုေစရ
သတိေပးခ်က္စာသားက အညိဳေရာင္စကၠဴအိတ္ေပၚမွာ သိသာထင္ရွား
မိုးဦးေလဦး အိမ္ေခါင္မိုးသြပ္ျပားကို ေလတိုးတဲ့ အသံဟာ
ဓာတ္မွန္ဖလင္ေကာ္ျပားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ထြက္လာ
ေကာ္ျပားရဲ႕ တစ္ဖက္မွာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ သိကၽြမ္းၿပီးသား အမည္နာမတစ္ခု
တစ္ဖက္မွာက အစီအစဥ္မက်တဲ့ အဂၤလိပ္နံပါတ္ကို 26 10 L + 144 ဆိုၿပီးေတြ႕ရ
အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ နာမည္ဟာ ညာဖက္ကလား 26 10 L + 144 ကိုပဲ ညာဖက္ထားရမလား
ဘယ္အေနအထားဟာ ဓာတ္မွန္ေကာ္ျပားရဲ႕ အတည့္ျဖစ္မႈ/မျဖစ္မႈ
အတည့္ရေတာ့ ေျပာင္းျပန္ပါရ ေျပာင္းျပန္ရေတာ့ ေဇာက္ထိုးပါရ
အားလံုးရေတာ့လည္း လက္ထဲက ဖလင္ေကာ္ျပားဟာ
ဖလင္ေကာ္ျပားကလြဲလို႔ ဘာမွျဖစ္မလာ
ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ဗဟုလည္းမရွိ သုတလည္းမရွိေတာ့ ရွက္ဖြယ္
နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာ္ျပားအေရာင္အဆင္းထဲမွာ အရိုးေတြ အဆစ္ေတြကသာ
အျဖဴေရာင္နည္းနည္းေဖာက္ထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ေရတြက္ၾကည့္လို႔ေတာင္မွရ
အဲဒီ့ေကာင္ကို ၾကည့္ၿပီး အခိုက္အတန္႔ မွင္သက္သြား တရားေတာ္နဲ႔ နီးစပ္မယ္ဆို
နီးစပ္သြားေစႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳထူးကို ေကာ္ျပားက ေပးအပ္ေနသလိုလို ဘာလိုလို
ေကာ္ျပားဟာ မသတီစရာေကာင္းေနသလား/ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လား
အား...ေကာ္ျပားထဲမွာ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ အရိုးစုတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းက ေခ်ာက္ခ်ားစရာ
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကာလေတြမွာ ေကာ္ျပားဟာ ဘယ္အနာေရာဂါကို
ကိုယ္စားျပဳထားခဲ့ရသလဲ
အေျဖျပန္ေဖာ္မရ ျပန္အေျဖေဖာ္မရ ေဖာ္ျပန္အေျဖမရ ျပန္ေဖာ္အေျဖမရ
မရတဲ့ အေျဖကို မစဥ္းစားႏိုင္ ဘာဇာတ္ေၾကာင္းကိုမွလည္း ေနာက္ျပန္မလွန္အား
အားေနတဲ့ က်ီးကန္းကမွ တအားအား တအားအား တအားအားလို႔ေအာ္မွာ
အေထာက္အထားေတြကေနတဆင့္ သဲလြန္စေတြကေနတဆင့္
အနက္ဂယက္အဆင့္ဆင့္ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ဘယ္ကဲ့သို႔စစ္ခ် စစ္ခ်
ဘယ္ခ်မ္းသာသဲ့ယူ သဲ့ယူ ဓာတ္မွန္ဖလင္ေကာ္ျပားဟာ
ဓာတ္မွန္ဖလင္ေကာ္ျပားကလြဲလို႔ ဘာမွမဟုတ္
ပလုတ္တုတ္ ဂ်ိဳးရုပ္ အိုးပုတ္
ဘဲရုပ္ တဲကုတ္ ပဲျပဳတ္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၃.၉.၁၀ ည ၁၀း၀၀နာရီ
ဓာတ္မွန္ကို မလိပ္ရ မခါက္ရ ေရမစိုေစရ
သတိေပးခ်က္စာသားက အညိဳေရာင္စကၠဴအိတ္ေပၚမွာ သိသာထင္ရွား
မိုးဦးေလဦး အိမ္ေခါင္မိုးသြပ္ျပားကို ေလတိုးတဲ့ အသံဟာ
ဓာတ္မွန္ဖလင္ေကာ္ျပားကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ထြက္လာ
ေကာ္ျပားရဲ႕ တစ္ဖက္မွာ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ သိကၽြမ္းၿပီးသား အမည္နာမတစ္ခု
တစ္ဖက္မွာက အစီအစဥ္မက်တဲ့ အဂၤလိပ္နံပါတ္ကို 26 10 L + 144 ဆိုၿပီးေတြ႕ရ
အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ နာမည္ဟာ ညာဖက္ကလား 26 10 L + 144 ကိုပဲ ညာဖက္ထားရမလား
ဘယ္အေနအထားဟာ ဓာတ္မွန္ေကာ္ျပားရဲ႕ အတည့္ျဖစ္မႈ/မျဖစ္မႈ
အတည့္ရေတာ့ ေျပာင္းျပန္ပါရ ေျပာင္းျပန္ရေတာ့ ေဇာက္ထိုးပါရ
အားလံုးရေတာ့လည္း လက္ထဲက ဖလင္ေကာ္ျပားဟာ
ဖလင္ေကာ္ျပားကလြဲလို႔ ဘာမွျဖစ္မလာ
ေဆးပညာနဲ႔ ပတ္သတ္ရင္ ဗဟုလည္းမရွိ သုတလည္းမရွိေတာ့ ရွက္ဖြယ္
နက္ေမွာင္ေနတဲ့ ေကာ္ျပားအေရာင္အဆင္းထဲမွာ အရိုးေတြ အဆစ္ေတြကသာ
အျဖဴေရာင္နည္းနည္းေဖာက္ထားသလို ျဖစ္ေနေတာ့ ေရတြက္ၾကည့္လို႔ေတာင္မွရ
အဲဒီ့ေကာင္ကို ၾကည့္ၿပီး အခိုက္အတန္႔ မွင္သက္သြား တရားေတာ္နဲ႔ နီးစပ္မယ္ဆို
နီးစပ္သြားေစႏိုင္တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳထူးကို ေကာ္ျပားက ေပးအပ္ေနသလိုလို ဘာလိုလို
ေကာ္ျပားဟာ မသတီစရာေကာင္းေနသလား/ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လား
အား...ေကာ္ျပားထဲမွာ ပံုေဖာ္ထားတဲ့ အရိုးစုတစ္စိတ္တစ္ပိုင္းက ေခ်ာက္ခ်ားစရာ
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကာလေတြမွာ ေကာ္ျပားဟာ ဘယ္အနာေရာဂါကို
ကိုယ္စားျပဳထားခဲ့ရသလဲ
အေျဖျပန္ေဖာ္မရ ျပန္အေျဖေဖာ္မရ ေဖာ္ျပန္အေျဖမရ ျပန္ေဖာ္အေျဖမရ
မရတဲ့ အေျဖကို မစဥ္းစားႏိုင္ ဘာဇာတ္ေၾကာင္းကိုမွလည္း ေနာက္ျပန္မလွန္အား
အားေနတဲ့ က်ီးကန္းကမွ တအားအား တအားအား တအားအားလို႔ေအာ္မွာ
အေထာက္အထားေတြကေနတဆင့္ သဲလြန္စေတြကေနတဆင့္
အနက္ဂယက္အဆင့္ဆင့္ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ ဘယ္ကဲ့သို႔စစ္ခ် စစ္ခ်
ဘယ္ခ်မ္းသာသဲ့ယူ သဲ့ယူ ဓာတ္မွန္ဖလင္ေကာ္ျပားဟာ
ဓာတ္မွန္ဖလင္ေကာ္ျပားကလြဲလို႔ ဘာမွမဟုတ္
ပလုတ္တုတ္ ဂ်ိဳးရုပ္ အိုးပုတ္
ဘဲရုပ္ တဲကုတ္ ပဲျပဳတ္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၃.၉.၁၀ ည ၁၀း၀၀နာရီ
Thursday, August 26, 2010
ငါး
ငါး
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၈.၆.၁၀
လြတ္တဲ့ငါး ႀကီးတယ္လို႔ ပြတ္ကၽြတ္ပြတ္ကၽြတ္မလုပ္နဲ႔...ငါမုန္းတာ အဲဒါေတြပဲ တကယ္ဆို လြတ္တဲ့ ငါးက လြတ္ သြားၿပီထားလိုက္ေတာ့ေပါ့ ေနပေစေတာ့ေပါ့ ဘာျဖစ္လို႔ ေနာင္တေလာင္ရာ စကားပံုပင့္ေနရတာလဲ ဒီေခ်ာင္း ထဲမွာ ဒီငါးတစ္ေကာင္ပဲ အရြယ္ႀကီးသလား တျခားငါးေတြ သူ႔ေလာက္မႀကီးေတာ့ဘူးလား ရတယ္ လြတ္တဲ့ငါး ႀကီးတယ္ပဲထားဦး ဒီေခ်ာင္းကိုပစ္ၿပီး ဟိုျမစ္ကိုရွာေပါ့ ဟိုျမစ္မွာ ဒီေခ်ာင္းက လြတ္တဲ့ငါးထက္ ပိုႀကီးတဲ့ ငါးေတြ ေတြ႔လိမ့္ဦးမေပါ့ ရွိလိမ့္ဦးမေပါ့ ဘယ္လိုေျပာတယ္ ဒီေခ်ာင္းကို ပစ္ရမွာကလည္း အဆီတ၀င္း၀င္း မွ်ားရမွာ လည္း သဲတရွပ္ရွပ္ဟုတ္လား လာ ထမင္းထုပ္ဆြဲ ဟိုျမစ္ကို သြားမယ္ တစ္ရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္တဲ့ေလ မလိုက္ခ်င္ဘူးဟုတ္စ ေရသာမ်ားၿပီး ငါးမေတြ႕မွာ စိုးတယ္ဟုတ္စ ငါ့ႏွယ္ မစားရ၀ခမန္းေျပာတာ မဟုတ္ရပါဘူး ကြယ္ ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းတာလည္း မဟုတ္ရပါဘူးကြယ္ ကဲကဲ မယံုရင္လည္း ငါ့အသျပာထုပ္ေလး ယူကိုင္ထား ဟိုျမစ္ေရာက္မွ ဒီေခ်ာင္းထဲက လြတ္တဲ့ငါးထက္ ပိုႀကီးတဲ့ငါးေတြရကာမွ ျပန္ေပးဟုတ္ၿပီလား ေရာ္ ျဖစ္ရျပန္ၿပီ ျမစ္စိမ္းျမင္ ေခ်ာင္းကင္ပစ္ရတယ္လို႔ ရုပ္ကိုက ငါးေျပမဆားပက္သလိုရုပ္နဲ႔ ဘာျဖစ္လို႔ ေၾကာင္မိုက္ ျဖစ္ခ်င္ရတာလဲ ဟိုျမစ္မွာ စိတ္ကူးပြက္ရာ စကားလံုးခ်ၾကတဲ့အခါ ဒီေခ်ာင္းထက္ ပိုႀကီးတဲ့ ငါးေတြရလာမွာေပါ့ အဲဒီ့ေတာ့ငါးေၾကာ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရလာမယ္ေလ ငါးရံ႕ရေတာ္လွန္ေရးကာလတစ္ေလွ်ာက္လံုး အတူတူ လက္တြဲခဲ့ၿပီး ငါးခူရနည္းပညာေခတ္ႀကီးေရာက္မွ ဘာလို႔ ခြဲျခမ္းခြဲျခမ္းလုပ္ခ်င္ရတာလဲ တံငါေလးလံုးစပ္နားနီး တံငါေလးလံုးစပ္ မုဆိုးေခတ္ေပၚကဗ်ာနားနီး မုဆိုးေခတ္ေပၚကဗ်ာျဖစ္လာၿပီးမွေတာ့ ဘာသာစကားဆီနဲ႔ ဘာ သာစကားေၾကာ္ၾကတာေပါ့ လာပါ ငါ့ဗူးသီးေျခာက္ေရဗူးကေလးလည္း ယူထားကြာ ဒါနဲ႔မွ မလံုေလာက္ ေသးရင္ လည္း ငါ့ျမက္ေျခာက္ဦးထုပ္ကေလးလည္း ယူဦး ဘာျဖစ္တယ္ မလိုက္ေရးခေခြးယပင့္ေရးခ်မလိုက္ ဟုတ္လား ဘာသာစကားမပိုင္ အေရးအသား၀က္ေမြးဟုတ္လား ခက္တယ္ကြယ္ ဒီေခ်ာင္းမွာဆို လြတ္တဲ့ငါး ႀကီးေနဦးမွာပဲ ဟိုျမစ္မွာဆို အနည္းဆံုးေတာ့ ငါးပ်ံတစ္လွည့္ ဗံုလံုတစ္လွည့္ပဲ ဘာျဖစ္လို႔ မစိုက္ေသးဘဲ အေညွာက္သန္ေန တာလဲ ဘာျဖစ္လို႔ လြတ္တဲ့ငါး ႀကီးတယ္လို႔ ပြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္လုပ္ေနရတာလဲ အဲဒါေတြပဲ ငါမုန္းတာ အဲဒီ့စကား တစ္ခြန္းေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့ ငါတိုရဲ႕ ရွိၿပီးသားဆက္ဆံေရးတစ္ေလွလံုးမပုပ္ခ်င္ဘူး လာ ငါ့လက္ကိုတြဲ ဟိုျမစ္ဆီသြား မယ္ လုပ္ျပန္ၿပီ ဘာကလိမ္မွလည္းမေစ့ရပါဘူး ဘာျငမ္းမွလည္း မဆင္ရပါဘူး ငါ့မွာ က်ားလည္းေၾကာက္ရ က်ား ေခ်းလည္း ေၾကာက္ရပါလား ဘာရယ္ ဘာရယ္ ဟိုေရာက္မွ လြတ္တဲ့ငါး ထပ္ႀကီးေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလ ဲဟုတ္စအဲဒါဆိုလည္း ငါတို႔ ဟိုျမစ္မွာ ဟိုဒင္းဟိုဥစၥာမရ ဟိုပစၥည္းဟိုအ၀ွာလုပ္ျပန္ၾကတာေပါ့။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၂၈.၆.၁၀
Monday, August 16, 2010
အိမ္ေျပာင္းမလို႔...။
အိမ္ေျပာင္းမလို႔...။
ေအာက္ခင္းဖို႔က ဖေယာင္းပုဆိုးလိုမယ္
တစ္ကိုက္ ၁၆၀၀/၁၇၀၀လို႔ ေျပာတယ္
အစားစားပဲ လာမယ့္တနဂၤေႏြေန႔ေလာက္ မီးေခ်ာင္းေတြ
ဆင္ျဖစ္မလား မေျပာတတ္ဘူး ျပတင္းေပါက္ေတြကို ဘာေရာင္သုတ္မလဲ
နီညိဳေရာင္ဆိုရင္ ေကာင္းမလား လာၾကည့္ဦး သံပန္းေတြ သံေခ်းတက္
ေနၿပီ အုတ္နံရံေတြက အသားမေကာင္းလို႔ သံရိုက္ရင္ ကြာက်ႏိုင္တယ္
ေဘးအိမ္ကို ခုနကေမးၾကည့္ေတာ့ ေရက မီးလာမွ လႊတ္တာတဲ့ ပန္းအိုးေလးေတြ
ထားခ်င္တာ ေနရာမရွိဘူး ထမင္းဘယ္နားမွာ စားၾကမလဲ စာအုပ္စင္ခပ္ေတာင့္
ေတာင့္ ႏွစ္စင္ေလာက္လိုမယ္ ဒီေပါင္မွာ ပန္းခ်ီကားေတြကို တန္းစီခ်ိတ္ထား
ရေအာင္ အိမ္သာက တံခါးခ်က္အသစ္ တပ္ကိုတပ္ရမယ္
တမံတလင္းေတြ ဆပ္ျပာေရနဲ႔ေဆးၿပီးရင္ သံဘရပ္ရွ္နဲ႔ ထပ္တိုက္ဦးမွ
ေဆးကြာတဲ့ ေနရာေတြေပၚ ပိုစတာတစ္ခုခုကပ္ပစ္ရမယ္
ေၾကြေခ်းခၽြတ္ေဆးက မေလာက္ဘူးနဲ႔ တူတယ္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ၿပီးရင္
လွမ္းဖို႔အတြက္ ေနေရာင္မ်ားမ်ားလိုမယ္ ဒီမွာ ဒီမွာ
ဘယ္သူက နံရံကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္သြားလဲမသိဘူး
ေျခရာႀကီး။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
စရဏ၊ဂ်ဴလိုင္၊၂၀၁၀
(၆ႏွစ္ျပည့္အထူးထုတ္)
ေအာက္ခင္းဖို႔က ဖေယာင္းပုဆိုးလိုမယ္
တစ္ကိုက္ ၁၆၀၀/၁၇၀၀လို႔ ေျပာတယ္
အစားစားပဲ လာမယ့္တနဂၤေႏြေန႔ေလာက္ မီးေခ်ာင္းေတြ
ဆင္ျဖစ္မလား မေျပာတတ္ဘူး ျပတင္းေပါက္ေတြကို ဘာေရာင္သုတ္မလဲ
နီညိဳေရာင္ဆိုရင္ ေကာင္းမလား လာၾကည့္ဦး သံပန္းေတြ သံေခ်းတက္
ေနၿပီ အုတ္နံရံေတြက အသားမေကာင္းလို႔ သံရိုက္ရင္ ကြာက်ႏိုင္တယ္
ေဘးအိမ္ကို ခုနကေမးၾကည့္ေတာ့ ေရက မီးလာမွ လႊတ္တာတဲ့ ပန္းအိုးေလးေတြ
ထားခ်င္တာ ေနရာမရွိဘူး ထမင္းဘယ္နားမွာ စားၾကမလဲ စာအုပ္စင္ခပ္ေတာင့္
ေတာင့္ ႏွစ္စင္ေလာက္လိုမယ္ ဒီေပါင္မွာ ပန္းခ်ီကားေတြကို တန္းစီခ်ိတ္ထား
ရေအာင္ အိမ္သာက တံခါးခ်က္အသစ္ တပ္ကိုတပ္ရမယ္
တမံတလင္းေတြ ဆပ္ျပာေရနဲ႔ေဆးၿပီးရင္ သံဘရပ္ရွ္နဲ႔ ထပ္တိုက္ဦးမွ
ေဆးကြာတဲ့ ေနရာေတြေပၚ ပိုစတာတစ္ခုခုကပ္ပစ္ရမယ္
ေၾကြေခ်းခၽြတ္ေဆးက မေလာက္ဘူးနဲ႔ တူတယ္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ၿပီးရင္
လွမ္းဖို႔အတြက္ ေနေရာင္မ်ားမ်ားလိုမယ္ ဒီမွာ ဒီမွာ
ဘယ္သူက နံရံကို ေျခေထာက္နဲ႔ကန္သြားလဲမသိဘူး
ေျခရာႀကီး။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
စရဏ၊ဂ်ဴလိုင္၊၂၀၁၀
(၆ႏွစ္ျပည့္အထူးထုတ္)
Friday, August 6, 2010
ေရးသူ႕လူ႔အဖြဲ႔အစည္း
ေရးသူ႕လူ႔အဖြဲ႔အစည္း
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
26.7.10
မနက္၀၁း၁၀နာရီ
ကိုယ္ ကဗ်ာေရးမွန္းသိသြားေတာ့ ဒင္းမ်က္လံုးဟာ ၀ိုင္းစက္ ျပဴးက်ယ္ ပါးစပ္က အေဟာင္းသား(ဘယ္ပါးစပ္က သစ္လို႔လဲ) တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ဆြံ႕အ ေျပာလည္းေျပာခ်င္ ေျပာလည္း မေျပာခ်င္ အခုေရာက္ေနတဲ့ အရပ္နဲ႔ ကိုယ္နဲ႔ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္သေယာင္ ဟိုအရင္ေန႔ေတြတိုင္း လာေရာက္ ထိေတြ႔ ရင္းႏွီး သိကၽြမ္းေနတဲ့ ကိုယ့္ျဖစ္တည္ မႈဟာ ဒီကေန႔ ကိုယ္ကဗ်ာဆရာမွန္းသိသြားေတာ့ ဒင္းအျမင္ထဲ ကိုယ္ဟာ အံၾသစရာေကာင္း ထူးဆန္း အိပ္မက္ ဆန္ လက္ေတြ႔မရွိ စိတ္ကူးယဥ္သူတစ္ဦးအျဖစ္ ေရြ႕ေလွ်ာ ထိုးက် သက္ဆင္းသြားရရွာ ကိုယ္ကလည္း ဒါကို အေတြ႔အႀကံဳအရ အတိုင္းသား ဆင္ျခင္ သိျမင္ စိတ္ပ်က္သြာၿပီး ၀မ္းနည္းရ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရ သာမန္လူ႔အဖြဲ႔ အစည္း ကဗ်ာေရးသူတစ္ဦးအျဖစ္ က်င္လည္ ရွင္သန္ ရုန္းကန္ ေနထိုင္ျခင္းမွာ မွားယြင္းေနတဲ့ ဘာသာတရား တစ္ခုအေပၚ သက္၀င္ ယံုၾကည္ ေလးျမတ္မိသူလို ယူဆျခင္းခံရ (အထူးသျဖင့္ ဒီကဗ်ာေရးသားျခင္းဆိုတဲ့ အလုပ္ကို သာမန္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဘယ္ဒင္းကမွ အလုပ္တစ္ခုအျဖစ္ အထင္တႀကီး တေရးတယူ ေလာက္ ေလာက္လားလား ေနရာေပးတယ္ဆိုတာမရွိခဲ့ေလေတာ့)ဖြင့္ေျပာမိသူကိုယ့္အမွားသာလွ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း အိပ္ ယာ၀င္တိုင္း တႏံု႔ႏံု႔ စဥ္းစား ေတြးေခၚ ေျမာ္ျမင္ရတာလည္း မီးခိုးေရာ မိုးေရာမဆံုးႏိုင္ ဒီလိုမွန္းသိရင္ ကိုယ့္ရုပ္ကိုယ့္ရည္နဲ႔ အစကတည္းက ဓာတ္ရွင္မင္းသားပဲျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့အေကာင္းသား ကိုယ့္အသံ ကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ကာလေပၚအဆိုေတာ္သာလုပ္ခဲ့အေကာင္းသား ေၾသာ္ ကိုယ္ေနထိုင္ရာ သာမန္လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းႀကီး ကဓာတ္ရွင္မင္းသားနဲ႔ ကာလေပၚအဆိုေတာ္မ်ားကိုသာ အႏုပညာရွင္အျဖစ္ ကိုးစား ယံုၾကည္ ထင္မွတ္ေနရွာပံု မ်ားေျပာပါတယ္ ဒါကလည္း ေဟာလီး၀ုဒ္ဇာတ္ကားဆိုရင္ ဗန္ဒိန္းနဲ႔ ဂ်က္ကီခ်န္း ျမန္မာဗြီဒီယိုမွာ ဟိန္းေ၀ယံနဲ႔ မိုးေဟကို ရုပ္သံဇာတ္လမ္းက်ေတာ့ ကိုရီးယားလမ္းကိုပဲ ၀ိုင္းနီးၾက စာအုပ္ဖတ္ေတာ့ ဗ်ဴးနဲ႔ နကၡတၱေရာင္ျခည္ ႏိုင္ငံျခားေတးသီခ်င္း နားေထာင္ရင္ ေအကြန္နဲ႔ ေတလာဆြစ္ ျမန္မာသီခ်င္းက်ေတာ့ Rဇာနည္နဲ႔ Aသင္ခ်ိဳေဆြ ေလာက္သာ အႏုပညာရတဲ့ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီးထဲ ဒါရိုက္တာေဇာင္ယီမုနဲ႔ ရိုမန္ပိုလန္ စကီးကို မသိတာ မင္းသားႀကီးမာလြန္ဘရန္ဒိုနဲ႔ ဘန္နစီယိုဒယ္လ္တိုရိုကိုမသိတာ ေဒါက္တာဇီဗားဂိုးဓာတ္ရွင္နဲ႔ ပီယားနစ္စ္ဓာတ္ရွင္ကို မသိတာ စာေရးဆရာဂၽြန္စတိန္းဘက္နဲ႔ ကဗ်ာဆရာဂၽြန္အက္ရွဘရီကို မသိတာ ဂီတပါ ရမီရွင္မိုးဇက္နဲ႔ ကတ္ကိုဘိန္းကို မသိတာ အဲဒီ့မသိတာေတြအားလံုး သတၱဳခ် စဥ္းစား ေတြးေခၚ ၾကည့္လိုက္ ေတာ့လည္း ဒီအဖြဲ႔ ဒီအစည္းႀကီးကို အျပစ္လို႔မဆိုသာျပန္ ခက္ေနတာက ကိုယ္ကဗ်ာေရးမွန္းသိၿပီးေနာက္ နဂိုပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ ဒီအဖြဲ႔ ဒီအစည္းႀကီးက ကိုယ့္အေပၚ လြဲေခ်ာ္စြာ တုန္႔ျပန္ ဆက္ဆံ သေဘာထား စာရင္း မွတ္လိုက္တဲ့ ကိစၥ၀ိစၥေတြရွိေနေသးရာ ကိုယ္က ကဗ်ာေယာင္ေယာင္ စာေယာင္ေယာင္အျပင္ အမ်ားသူ ငွာနဲ႔ တန္းတူ အားကစား၀င္လုပ္တာကိုပဲ အံ့အားသင့္ နားမလည္ ဆန္းၾကယ္ ကိုယ္ကဗ်ာဆရာျဖစ္ေနလို႔ အမ်ားသူ ငွာအိမ္ေထာင္ဦးစီးမ်ားလို ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အလုပ္ၾကမ္းေတြ (ဥပမာ-ေရစည္တြန္း၊ ထင္းခြဲ) လုပ္တာမ်ိဳးအေပၚ ေမးေငါ့ ေခါင္းခါ ျပက္ရယ္ျပဳ ရယ္သြမ္းေသြး ကိုယ္ကဗ်ာေတြ ေရးတဲ့ အတြက္ ကိုယ္ဟာ အလိုလိုေနရင္း လူ႔အသိုင္း လူ႕အ၀ိုင္းထဲ က်င္လည္ က်က္စား လႈပ္ရွား သြားလာတဲ့ေနရာမွာ အမ်ား သူငွာနဲ႔မတူ တစ္မူးလိုေနသေယာင္ တစ္မတ္လိုေနသေယာင္ လန္႔ဖ်ပ္ ေသြးတိုး စိုးရိမ္ ကိုယ္ခ်င္းစာ သနား စဖြယ္အၾကည့္မ်ားအားလည္း ရရွိ လက္ခံ ေပးဆပ္ နားလည္ ကိုယ္က ကဗ်ာေကာင္ စာေကာင္ျဖစ္ေန ျခင္းမွာ အမ်ားသူငွာလူေတြလုိ ေဒးလီးေနာ္မာန္ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္တာမ်ိဳး မၾကား မေတြ႕ မျမင္ၾကေလတဲ့အခါ ၁၀၉ေကာင္ ၁၁၀ေကာင္အျဖစ္ လက္ခါ အထင္ေသး ႏွာေခါင္းရႈံ႕ စုတ္သပ္စရာ လူသားမွ်သာဆိုေတာ့ ကဗ်ာေရးတဲ့ ကိုယ္ဟာ အိပ္ယာ၀င္အိပ္ယာထ ေရွ႕ခုနစ္အိမ္ ေနာက္ခုနစ္အိမ္ၾကားေအာင္ ကဗ်ာပဲအသားလြတ္ ရြတ္ရမလား ဖင္မီးခိုးထြက္တဲ့ထိ ဖက္ၾကမ္းေဆးေပါ့လိပ္ဖြာ ေခတ္ေဆြးလြယ္အိတ္ႀကီးလြယ္ ျပတ္ခါနီးဖိနပ္တစ္ရံ စီး မဂၢဇင္းတိုက္တကာအႏွံ႕ ေန႔စဥ္ေျခတိုေအာင္ပဲ လမ္းသလားျပရမလား ျဖစ္ရပံုမ်ား ကိုယ္ဟာ ရွမ္းျဖစ္လို႔ ေခါက္ဆြဲပဲ ေရာင္းရေတာ့မလိုလို ရခိုင္ျဖစ္လို႔ မုန္႔တီပဲ ေရာင္းရေတာ့မလိုလို ကဗ်ာဆရာျဖစ္လို႔ အမ်ားအျမင္ လွ ေအာင္ ကဗ်ာလက္သုပ္စံု အထမ္းကေလးပဲ ပုခံုးေပၚ တင္လိုက္ရေတာ့မလို ကဗ်ာကုမၸဏီပဲေထာင္လိုက္ရေတာ့ မလို ေျပာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီးနဲ႔ တယ္အံ၀င္ခြင္က်ရွိလွခ်ည္ရဲ႕လို႔ေတာ့မဟုတ္ ဒါေပမယ့္ လည္း ဒီအဖြဲ႔ ဒီအစည္းဆိုတာ ကဗ်ာေရးသူ ကိုယ္နဲ႔က တစ္ဘ၀လံုးလံုး ဒီလိုပဲ တစ္ေသြးတည္း တစ္သံတည္း လြဲေခ်ာ္မႈေတြ အသားက်ေနေလေတာ့ကာ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ္ျဖစ္လ်က္ ဒီအဖြဲ႔ ဒီအစည္းႀကီးကလည္း ဒီအဖြဲ႔ ဒီအစည္းႀကီးျဖစ္လ်က္ ေရးသူနဲ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ခါးေတာင္းက်ိဳက္တလြဲ ဟိုအ၀ွာတလြဲ အံေခ်ာ္ စံလြဲ ကြဲျပား ခၽြတ္ေခ်ာ္္ ေနၿမဲသာတည့္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
26.7.10
မနက္၀၁း၁၀နာရီ
Monday, July 26, 2010
ကိုယ့္ဘ၀က Waka Waka
ကိုယ့္ဘ၀က Waka Waka
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၁၉.၇.၁၀
နံနက္၁၂း၅၀နာရီ
ဒီအရပ္မွာေနေတာ့လည္း ဒီဇာတ္ပဲခင္းရေတာ့မွာေပါ့ ဘယ္ရမလဲ ကိုယ္လည္း တစ္ခ်ိန္ကWaka Wakaပဲ ဇာတိ မွန္မျပခ်င္လို႔သာ ဒီဇာတ္ကို ဘယ္သူမွ မသိေအာင္ တိတ္တဆိတ္ ျမွပ္ထားရတာ ႏွံထားရတာ ခုေတာ့ ကိုယ္ လည္း တယ္သည္းမခံခ်င္ေတာ့ဘူး ဒါမ်ိဳးလာလုပ္လို႔ဘယ္ရမလဲ အေပ်ာ့ဖက္ကစမ္းသမွ် ကိုယ္လိုက္ေပ်ာ့ခဲ့ရ ၿပီး ၿပီ ခုလိုမာေရနဲ႔ေက်ာေရလာစမ္းေတာ့လည္း ကိုယ္က မာနဲ႔ေက်ာနဲ႔ေရနဲ႔ပါပဲWaka Wakaပါပဲ လာထား ေပါက္ လို႔ရမယ့္ တူးလို႔ရမယ့္ ေပါက္တူးတစ္လက္ဆြဲလို႔ ကိုယ္ျမွပ္ထားတဲ့ ဇာတ္ကို ကိုယ္ျပန္ေဖာ္တယ္ လာထား ကိုယ့္ ဇာတ္က အရွင္လတ္လတ္ အေကာင္းႀကီးအတိုင္း အျပင္ထြက္လာတယ္ “ဘယ္သူလဲကြ ငါ့အခန္းေရွ႕ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ့ ထမင္းက်န္ဟင္းက်န္ေတြ လာလာခ်ခဲ့ၿပီး ေခြးစာဆင္းေကၽြးသြားတာ” အေပၚက တိုက္ခန္း ေတြဆီ ေမာ့ၾကည့္ရင္း ပါ၀ါအျပည့္အသိပ္ထည့္ကာ ကိုယ္က်ံဳးေအာ္လိုက္တယ္ ေအာ္သံေၾကာင့္ ျပတင္းေပါက္ အသီးသီးကေန ေခါင္းအသီးသီးထြက္လာၿပီး ကိုယ့္ကို နေ၀တိမ္ေတာင္ ငံုၾကည့္ၾကတယ္ ဘာလဲေပါ့ Waka Waka လားေပါ့ ကိုယ့္ေအာ္သံၾကားလို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ မိန္းမက အခန္းတံခါးေရွ႕ေျပးထြက္လာတယ္ အဲ ဒီမွာ ေျမႀကီးထဲက ျပန္ေဖာ္ထားလို႔ ဖုန္ေတြ သဲေတြ ေပလူးေနတဲ့ ကိုယ့္ဇာတ္ကို သူျမင္သြားတယ္ အေျခအေန ကို သေဘာေပါက္ၿပီး ဇာတ္ရည္လည္သြားတယ္ “ေဟာဒီမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ေကၽြးထားတဲ့ ေခြးစာထုပ္ ေကၽြးခ်င္ရင္ တိုက္ေအာက္ေျမႀကီးေပၚ ဆင္းေကၽြး ဘာျဖစ္လို႔ ပထမထပ္ငါ့အခန္းေရွ႕မွာတင္ ရပ္ၿပီး ေခြးစာအမႈိက္ခ်ခဲ့ရတာ လဲ”ေနာက္တစ္ေခါက္ အေပၚထပ္ေတြဆီ ကိုယ္ေမာ့ၾကည့္ရင္း က်ံဳးေအာ္တယ္ လက္ထဲက ေခြးစာအက်န္ရွိတဲ့ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကို တိုက္ေအာက္လမ္းမေပၚ ကိုယ္လႊင့္ပစ္ျပလိုက္တယ္ ဒီေတာ့မွ ကိုယ္ခင္းတဲ့ အလံုးစံုေသာ ဇာတ္ကို သူတို႔အားလံုး Waka Wakaျဖစ္သြားပံုရတယ္ “မေျပာခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီ တစ္ရက္လည္း မ ဟုတ္ ႏွစ္ရက္လည္းမဟုတ္နဲ႔ -ီးပဲ”ကိုယ့္ဇာတ္ရွိန္ျမင့္တက္မႈေၾကာင့္ မိန္းမက တံခါးကေျပးထြက္ ကိုယ့္လက္ လာဆြဲေတာ့ အခန္းထဲ ကိုယ္ျပန္လိုက္၀င္တယ္ ဧည့္ခန္းထဲက ဖင္ထိုင္ခံုမွာ ရွဴးရွဴးရွားရွားနဲ႔ ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ကိုယ္ေတာ့ Waka Waka ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေတြးမိတယ္ ကိုယ့္ဇာတ္ကို ဒီအရပ္မွာ ျပန္ျမွပ္လို႔ ရႏိုင္ေတာ့မယ္မထင္ ဘူး တတ္ႏိုင္ဘူး ျမွပ္မရေတာ့လည္း ဒီဇာတ္နဲ႔ပဲ ဒီအရပ္မွာ Waka Waka ရမွာပဲ လာထား။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
၁၉.၇.၁၀
နံနက္၁၂း၅၀နာရီ
Subscribe to:
Posts (Atom)