ဒ႑ာရီ-၁၃
ေျမနဲ႔လုပ္တဲ့ ေကာင္းကင္တစ္ခုလို
လင္းညိဳျပဖို႔ရာ...
ေက်ာက္ဆစ္စကားလံုးေတြ...
တစ္ခုတစ္ေလမွေတာင္ မက်န္ဘူး။
ဖုန္းဆိုးရင္ တလင္းတစ္ခုလံုး
ျမဴခိုးေတြ တ၀ုန္း၀ုန္းေတာက္ေလာင္...
အေမွာင္ရူးရူးေတြကသာ...
သစၥာရွိစြာ ေတာက္ပေနခဲ့။
၀ကၤပါကိုမုန္းရင္း...
လိပ္စာေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ေခ်ာက္ကမ္းပါးေလးမွာ...
ဇန္န၀ါရီေလေတြက ထန္လို႔...
(ခုန္ခ်လိုက္လို႔ကလည္း...)
ၾကာျမင့္စြာ
အခက္ခ်ိဳးရင္း...အရိပ္ေနခဲ့သူမ်ား
အေရွ႕မ်ဥ္းေျဖာင့္အတိုင္း သြားႏိုင္ပါေစ...
ေနခဲ့ရသူပဲကြယ္...
အကြဲကြဲအေၾကေၾက...ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။
မေနာ္ဟရီ
ဟန္သစ္၊ဒီဇင္ဘာ၊Y2K၊စာ-၂၀
No comments:
Post a Comment