ေန႔တစ္ေန႔ေပၚက ေန႔တစ္ေန႔
အဲဒီ့ သံသယ အၾကည့္စူးစူးေတြေအာက္မွာပဲ
လူလားေျမာက္ခဲ့
ဘာဆိုဘာမွ ေမာ့မၾကည့္ရဲဘူး
ငံု႔ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ခလုတ္တိုက္တယ္
အိပ္မက္ေတြ ႀကီးမားၿပီး လမ္းေတြက က်ဥ္းတယ္
ေလာကဓံက မာေက်ာၿပီး ဘ၀က ေပ်ာ့ညံ့လြန္းတယ္။
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ေဟာင္းႏြမ္းေနတဲ့ မ်က္ႏွာကိုပဲ ခဏခဏ ျပန္သစ္ၾက
ၿပီး ဒီမ်က္ႏွာေတြအတိုင္း ေလွ်ာက္သြားၾက
စားၿပီးသား ပန္းကန္ေတြ ျပန္ေဆးၾက
ၿပီး ျပန္ထည့္စားၾက
အက်ႌလံုခ်ည္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေလွ်ာ္ဖြပ္ၾက
ၿပီး၊ျပန္၀တ္ၾက
တစ္ေန႔တစ္ေန႔
ဘယ္လို အသက္ရွဴရမလဲ
ၿမိဳ႔ႀကီး ျပႀကီးေတြကလည္း ကာဗြန္ေစာ္နံတယ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွာ ေငြေၾကးေရာစပ္ေတာ့ ပိုၿပီး
ညီွေစာ္နံတယ္
မနက္ျဖန္ေတြကလည္း သံသရာေစာ္နံတယ္။
အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ
အိပ္မက္ေတြ ဖရိုဖရဲ လြင့္စင္တုန္း
မနက္ျဖန္ဟာ
ေန႔သစ္ဆိုၿပီး အေယာင္ေဆာင္
မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ ေရာက္လာျပန္ၿပီ
ဒီလိုနဲ႔
ေန႔တစ္ေန႔ေပၚ ေန႔တစ္ေန႔က ခုန္အုပ္သြားခဲ့။ ။
မြန္းအိမ္
မေဟသီ၊ေဖေဖာ္၀ါရီ၊၂၀၀၁၊စာ-၁၄
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment