တစ္ခြက္တစ္ဖလား
ညေနေစာင္းရင္
ေလက ရြက္ေဖာင္းေအာင္တိုက္တယ္။
ေရာဂါတစ္ခုလို
အရက္ဆိုင္ဘက္လွည့္ လွည့္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို
ရာသီကလည္း အလိုလိုက္လြန္းတယ္။
ဒီစည္းစိမ္က
ဆက္ရက္မင္းစည္းစိမ္
မိသားစုဘ၀နဲ႔၀ယ္မွ ရတယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္လည္း အေပါင္ေပးရတယ္။
ပင္စင္စားတစ္ေယာက္လို
လူ႔ဘ၀ႀကီးကပဲ အဓိပၸါယ္မရွိေတာ့သလိုလိုအေတြးနဲ႔
ျမင္ေနက်ရႈခင္းေတြကို စိတ္ကုန္တယ္
အရက္ဆိုင္ဟာ ငါ့ညေနကို အဆိပ္ခတ္ခဲ့ၿပီ။
မမူးခင္ေတာ့
ေကာ္ဖီဆိုင္က ေကာ္ဖီထက္ခ်ိဳတဲ့
ဆိုင္ရွင္ေကာင္မေလးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းက
ႏွင္းဆီပြင့္ပဲေတြ႕တယ္ ဆူးမျမင္ဘူး
သူစီးတဲ့ ဆိုင္ကယ္ထက္ အသံပိုက်ယ္တဲ့
ဆိုင္ကယ္စီးတဲ့ သူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာ
ပုလင္းပဲေတြ႕တယ္ လြတ္ေနတာမျမင္ဘူး။
လူရႈပ္ရင္ ညိဳလာတဲ့ မိုးက
ရပ္ကြက္ထဲမွာ လာရြာခ်တာ
သီခ်င္းပဲၾကားတယ္ key မမွန္တာ မသိဘူး
မူးလည္း လာေရာ
(ဆူးစူး၍ပင္
ဆူးနဲ႔ထြင္မည္
အသင္ ဘာေျပာခ်င္သနည္း)ဆိုတဲ့
ကဗ်ာရြတ္ဖို႔
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြ
ကြမ္းစားထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုထက္
ပိုပို ရဲလာၾကျပန္တာ ခက္တယ္။ ။
(ပရမတၱ လြမ္းဖြယ္ေန႔မ်ားသို႔)
ပန္းလႈိင္စိုး(က်ံဳေပ်ာ္)
ရယ္စရာ၊မတ္၊၂၀၀၆၊စာ-၉
No comments:
Post a Comment