ပင္လယ္(၂)
ညေနရီရီဆို
ပင္လယ္က
မုန္းဖို႕ေကာင္းေလာက္ေအာင္လွတယ္။
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္မထိန္းႏိုင္ဘူး။
၀ုန္းခနဲခုန္ခ်မိမွာစိုးလို႔
ဆက္မၾကည့္ရဲ
မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ေနရတယ္။
သတၱိနည္းတဲ့သူပါကြယ္။
ကမ္းပါးထိပ္သစ္ပင္ႀကီးမွာ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားရတယ္။
တစ္ခါကဆို
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္
ပင္လယ္ျဖစ္သြားခဲ့ဖူးေသးတာပဲမဟုတ္လား။
ေတာ္တန္ရံုမာယာမ်ားတာေလာက္ေတာ့
ပင္လယ္က ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးရဲ႕။
ေနလံုးနီနီ ပင္လယ္ထဲ စြပ္ခနဲျမဳပ္သြားခ်ိန္
ဦးေခါင္းခြံတစ္ခု မေတာ္တဆ ကြဲေၾကသြားတဲ့အသံ
ၾကားမိတယ္။ ။
ရဲဘုန္းေခါင္
(အိုင္ဒီယာ၊ေမ၊၂၀၀၃၊စာ-၁၆)
No comments:
Post a Comment