ကမီးကေလာ္ဒဲလ္အတြက္ေတး
ရႊံ႕ေစးမဟုတ္ဘူး
အဲဒါထက္ သိမ္ေမြ႕တဲ့ေထာင့္တစ္ခုကေန
ျပဴထြက္လာတဲ့အနမ္း
ခုေတာ့
ေရခဲထဲမွာ ေလာင္ကၽြမ္းလို႔။
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေန႔မ်ားရဲ႕ နံရံထဲ
မီးစာဟာ သန္းေခါင္ယံကို စုပ္မ်ိဳလို႔
ရုပ္တုက အသက္၀င္ေနတဲ့ အရိပ္မွာေတာ့
မ်က္၀န္းျပာဟာ မ်က္ရည္ကို မျမင္ရဘူး။
ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ထြက္ေနတဲ့ ေရတံခြန္ေအာက္
ႏွလံုးသားဟာ ေက်ာက္တံုးလို အနာတရနဲ႔
ဆြံ႔အ၊
ၿမိဳ႕ရဲ႕ ေမွ်ာ္စင္ထက္ ေလးလံျမင့္မားၿပီး
ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းေတြထက္ ရွည္လ်ားခဲ့တဲ့
သုညရဲ႕ ဆူးျပြန္း၀ကၤပါဆီ
ဘုရားသခင္ဟာလည္း မႈန္၀ါးလို႔။
ေပါင္မုန္႔ဖုတ္နည္းစာအုပ္လို
ဖတ္ၿပီး ပိတ္လိုက္ရမယ့္ လြယ္လြယ္ဘ၀မဟုတ္ဘူး
ဒါေပမယ့္
ၾကယ္ကို ေျမႀကီးထဲ ထိုးထည့္လိုက္ၾကတယ္
မရဘူး
အဆံုးမွာေတာ့
ၾကယ္ဆိုတာ မိုးေကာင္းကင္ရဲ႕ အေရးအရာလို႔
ငါတို႔ သိခဲ့ၾကရေပါ့။ ။
စံၿငိမ္းဦး
မွတ္ခ်က္။ ။ကမီးကေလာ္ဒဲလ္(Camille Claudel)ကို ၁၈၆၄ မွာ ေမြးတာ။ပန္းပုဆရာရိုဒင္ရဲ႕
၁၅ ႏွစ္ၾကာတြခဲ့တဲ့ ရည္းစား။ၿပီး စြန္ပစ္ခံ၊အရူးေထာင္မွာ ၂၅ ႏွစ္နီးပါး အရူးအျဖစ္
ဘ၀ကို ကုန္ဆံုးရ၊ ျပင္သစ္ပန္းပုပညာရွင္။
ျမားနတ္ေမာင္၊ဒီဇင္ဘာ၊၂၀၀၁၊စာ-၁၄
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment