အဖ်ားေသြး
အခန္းထဲလည္း မ၀င္ခ်င္ဘူး
အခန္းအျပင္လည္း မထြက္ခ်င္ဘူး
အရာရာဟာ ေနာက္က်ိျခင္းေတြနဲ႔ အသားက်လို႔
ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ကုန္ေနတဲ့ သြားတိုက္ေဆးညွစ္သလို
ဇြတ္ညွစ္ခ်ၾကည့္ေနရတယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ေခြးေျခခံုေလးေတြကိုယ္တိုင္
ၿငီးေငြ႔လြန္းလို႔ ကိုက္ခဲေနၾက
တစ္ကိုယ္စာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက
ေလထဲ လြင့္ေမ်ာဆဲ ဗာဒံရြက္ေတြလား
လူ႔အျဖစ္ရဲ႕ ရွင္သန္လိုျခင္းမွာ
ပင္နယ္တီ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပးေနရတယ္
ျပစ္ဒဏ္ေဘာ ခဏခဏထိတယ္
ေလ့က်င့္ခန္းအတိုင္း
အားပါးတရ ရွဴရိႈက္မိလိုက္ေတာ့
ရင္ဘတ္ထဲ ေညွာ္နံ႔ေတြသာ ေထာင္းလေမာင္းထတိုး၀င္
ဘ၀အဓိပၸါယ္ဆိုတာ ကတၱရာလမ္းေပၚ ျပားကပ္ေနတဲ့ ေျမြေရခြံ
ေသာက္ေနက် ႏြားႏို႔တစ္ခြက္အတြက္
ထင္သေလာက္မလင္းတဲ့ မနက္ခင္းေတြပဲ အထပ္ထပ္ရလာ
အခ်စ္ဟာ ေငြေၾကးနဲ႔ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးက်တာ သိခဲ့ၿပီ
ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို ပန္းအိုးလွလွအျဖစ္
မရည္ရြယ္ဘဲ အထင္အျမင္မွား တပ္မက္မိ
အေရးႀကံဳရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္
လံုေလာက္ေအာင္ မကယ္တင္ႏိုင္ဘူး
အေျခအေနအရ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္ရတယ္
ကံတရားအရ လက္ျပလမ္းခြဲလိုက္ရတယ္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
ရတီ၊ၾသဂတ္၊၂၀၀၈၊စာ-၁၂
(ဒီကဗ်ာကို ရတီမွာ ေဖာ္ျပခံရေတာ့ “ပင္နယ္တီ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပးေနရတယ္”ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းဟာ ပါမလာခဲ့ ပါဘူး။ဒါ့အျပင္ “ကံတရားအရ လက္ျပလမ္းခြဲလိုက္ရတယ္။”ဆိုတဲ့ စာသားကို “ကံတရားက လက္ျပလမ္းခြဲ လိုက္ရတယ္။”လို႔ လြဲမွားေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အျပည့္အစံု ေရးထား ပါတယ္။ အရသာ မပ်က္ေတာ့ဘူးေပါ့ခင္ဗ်ာ)
No comments:
Post a Comment