စီစီဖတ္
စီစီဖတ္ဟာ ေက်ာက္တုံးႀကီးကို ေတာင္ေပၚတြန္းတင္လိုက္ ျပန္လွိမ့္ခ်လိုက္တဲ့
ငါက ဒီအသက္အရြယ္ထိ အိပ္လိုက္ စားလုိက္ ေရးခ်င္တာေလး ထေရးလုိက္
ေရးသမွ်အမႈိက္ျဖစ္သြားလုိက္ ငိုယိုလိုက္ ေပါက္ကဲြလုိက္ မူးရူးလိုက္ ရန္ျဖစ္လိုက္
စီစီဖတ္ရဲ႕ တာ၀န္က ေက်ာက္တုံးႀကီးကို ေတာင္ေပၚတြန္းတင္ဖုိ႕ ၿပီးရင္ ျပန္လိွမ့္ခ်ဖို႕တဲ့
ငါ့မွာ ဘာတာ၀န္မွမရွိ ပိုက္ဆံမရွိ ခ်စ္သူရည္းစားမရွိ အႏုပညာမရွိ ဘဲြ႕လက္မွတ္မရွိ
စီစီဖတ္ဟာ အခုထိ ေက်ာက္တုံးႀကီးကိုတြန္းတင္တယ္ ျပန္လွိမ့္ ခ်တယ္ အေဖက
ငါ့ကို တစ္ခုခုျဖစ္ေစခ်င္တယ္ အေပါင္းအသင္းေတြက ငါ့အခ်ဳိးကို ျပင္ေစခ်င္တယ္
ခ်စ္ခဲ့သူက ငါ့ေနာက္ေက်ာ ဓားနဲ႔ထုိုးတယ္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ငါဟာ အရူး နားလည္ရ
ခက္တဲ့လူ တစ္ခါတစ္ခါအရက္ေၾကာင္ ေၾကာင္ၿပီး ဘ၀ပ်က္ေနတဲ့ ဘ၀င္ စီစီဖတ္က
သူ႕ေက်ာက္တုံးႀကီးအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားသလဲ အျပစ္ဒဏ္သပ္သပ္ပဲလား
လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးခဲ့ရတာေတြအတြက္ ငါလည္းေၾကကဲြခဲ့ဖူးပါတယ္ အမ်ားသူငါထက္
စိတ္ကူးယဥ္ဖူးေပမယ့္ အမ်ားသူငါထက္ လက္ေတြ႕ပိုရႈံးနိမ့္ခဲ့ရတယ္ စီစီဖတ္ဟာ
အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် သူ႕ေက်ာက္တုံးႀကီးကို ခင္တြယ္လာမွာပဲလုိ႕ ငါေတြးမိတယ္
ေန႕တုိင္းေန႕တုိင္း လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ေတြးေနတဲ့ ငါ့အနာဂတ္ကို အေဖက
မေကာင္းတဲ့အနာဂတ္လို႕ေတြးတယ္ ငါ့ရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အနာဂတ္ဟာ သူငယ္ခ်င္းေတြ
ဆီမွာ အိမ္ျပန္ဖုိ႕ကားခ လက္ျဖန္႕ေတာင္း အရြယ္လြန္တပ္မက္စိတ္နဲ႔ မိန္းမျမင္တုိင္း
ပစ္မွား ဘယ္ေတာ့မွ မရွိခဲ့တဲ့ ငါ့အႏုပညာေခတ္ကိုထူေထာင္ လူၾကားထဲ ေအာ္ႀကီးဟစ္
က်ယ္ျငင္းခုံ စီစီဖတ္ဟာ ေက်ာက္တုံးကို တြန္းတင္လိုက္ ျပန္လွိမ့္ခ်လိုက္ပဲလုပ္ေနတယ္
ငါလုပ္ခဲ့တာေတြက စီစီဖတ္ထက္ ပိုမ်ားတယ္ လွီးထုတ္ပစ္ရမယ့္အပိုကိစၥေတြအျပည့္
ေတာင္ေအာက္ကေန ေတာင္ေပၚတက္တဲ့အခါ စီစီဖတ္တစ္ေယာက္ ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔
ေက်ာက္တုံးကို တြန္းတင္သလဲ ရႈပ္ေထြးစြာနဲ႔ သိပ္စိတ္ညစ္ေနမလား ခုကစ ငါလည္း
စီစီဖတ္လုပ္ခ်င္တယ္ အပိုကိစၥေတြလွီးထုတ္မယ္ စီစီဖတ္စိတ္မညစ္ဘူး စီစီဖတ္ေပ်ာ္ရႊင္
ေနမယ္လို႕ ယုံတယ္ ေက်ာက္တုံးႀကီးကို ေနာက္တစ္ေခါက္ ေတာင္ေပၚတြန္းတင္
ၿပီးရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေအာက္ျပန္လွိမ့္ခ် ဒါစီစီဖတ္ရဲ႕ အလုပ္ ငါအခ်ိန္ရတုိင္း
ေတြးေခၚမယ္ ၿပီးရင္ အဲဒီ့အေတြးေတြကို စာေရးမယ္ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္
ဆက္တုိက္ဆက္တုိက္ စီစီဖတ္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ သူ႕ေက်ာက္တုံးကို ေနာက္
တစ္ေခါက္ျပန္တြန္းတင္ဖုိ႕ ၿပီးရင္ ျပန္လွိမ့္ခ်ဖုိ႕ဆုိရင္ ငါ့အနာဂတ္က
အဆက္မျပတ္ေတြးမိတာေတြ ျပန္ခ်ေရးဖို႕ပဲ
စီစီဖတ္ေပ်ာ္ရႊင္သေလာက္ေတာ့ ငါလည္းေပ်ာ္ရႊင္ရမွာေပါ့
ဒါငါ့အလုပ္ပဲေလ။ ။
လြန္းဆက္ႏုိးျမတ္
အိုင္ဒီယာ၊ေအာက္တိုဘာ၊၂၀၀၉၊စာ-၁၀
No comments:
Post a Comment