သကၠရာဇ္တစ္ခု
တစ္ေနရာကို ေရာက္သြားတယ္
တစ္ခုခုကို ေတြးေတာတယ္
မနက္ျဖန္မ်ားနဲ႔ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာမယ့္ မိုးေလ၀သ
မုဆိုးတစ္ေယာက္လို
သားေကာင္ေနာက္လိုက္လာတဲ့ ေငြေရးေၾကးေရး
ျမစ္ကမ္းပါးသြားထိုင္ေငးျပန္ေတာ့
ဘာမွမရွိဘူး ျမစ္ေတာင္မရွိဘူး
ေၾကင္တစ္ေကာင္ေၾကာင့္
တစ္စံုတစ္ခုက်ကြဲသံၾကားရတယ္
ၾကြက္က ေၾကာင္အတြက္
သစ္ေတာစိမ္းစိမ္းေတြက ေအာက္ဆီဂ်င္အတြက္
အရိုးပုတီးဟာ လူရိုင္းအတြက္
ဒါဆို
ေလွကားထစ္ေတြက ေကာင္းကင္ဘံုအတြက္လား
ေကာင္းကင္ဆီ ေယာင္ယမ္းေမာ့လိုက္တဲ့အခါ
ဘာမွမေတြ႔ဘူး ေကာင္းကင္ေတာင္မေတြ႕ဘူး
လူအုပ္ႀကီးဆီ
နံနက္ခင္းတစ္ခုျပတ္က်
ရုပ္ျမင္သံၾကားက တစ္ေန႔တာအစီအစဥ္ထဲ
ေခၽြတာေရးေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ျဖတ္ပ်ံသြား
အာဟာရဓာတ္မလံုေလာက္တဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔
ဂ်င္းေဘာင္းဘီထဲ လက္ႏိႈက္ၾကည့္ေတာ့
ဘာမွမစမ္းမိဘူး ဂ်င္းေဘာင္းဘီေတာင္မစမ္းမိဘူး
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ၿမိဳသိပ္လိုက္ရမွာလား ခ်စ္ျခင္းေတြ
အေရခြံႀကီးေအာက္မွာ ဆတ္ဆတ္တုန္လို႔
ဆုတံဆိပ္အပ္ႏွင္းခံရဖို႔ဆိုရင္
တစ္ရာသီလံုး အေကာင္းဆံုးလြဲေခ်ာ္မႈေတြပဲရွိတယ္
ေရခ်ိဳးေနရင္း သရုပ္မွန္အတိုင္း
ဒါဟာ ဘ၀ပါလို႔ ေအာ္ဟစ္ရေအာင္ကလည္း
ဘာမွမက်န္ဘူး ဘ၀ေတာင္မက်န္ဘူး။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
ရတီ၊ေမ၊၂၀၀၉၊စာ-၄၂
No comments:
Post a Comment