ရာသီ
မ်က္လွည့္ဆရာက
စံပါယ္ပြင့္ေတြကို
ဓားအတုံးႀကီးနဲ႔ ခုတ္ခ်လိုက္တဲ့အခါ
ကၽြန္ေတာ္ ထျပန္လာခဲ့တယ္။
ၿပီး...သံႀကိဳးစာတစ္ေစာင္ေရးတယ္။
လိပ္စာက ကၽြန္ေတာ့္လိပ္စာျဖစ္ၿပီး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆင္ျခင္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။
ၿပီး...ရုပ္မပါတဲ့ နာမ္အလြမ္းေတြ ပါတယ္
ခိုေတြအေၾကာင္း ဖြဲ႕ထားတဲ့ တိတ္တစ္ေခြပါတယ္။
သံေခ်းတက္ေနတဲ့ ဓားေတြ ပါတယ္။
အတၱဖိုထဲက ေပါင္မုန္႔အသိုးေတြအေၾကာင္း
ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ (၃)ႏွစ္ေက်ာ္က ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါတယ္။
ကုလားထိုင္ေတြသာ ေရာင္းတဲ့
ေရွးေဟာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္အေၾကာင္း ပါတယ္။
ဆိုေတာ့...
ဒီေၾကးနန္းစာဟာ
ဒီရာသီနဲ႔ပဲ ကိုက္ညီပါလိမ့္မယ္။ ။
အိုက္လူေအာင္
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊စက္တင္ဘာ၊Y2K၊စာ-၁၀
No comments:
Post a Comment