ျပတင္းတစ္ခ်ပ္သို႔ အမွတ္ရခ်က္…။
သားတို႔ အိမ္နားက လူမေနတဲ့ တိုက္ခန္းတစ္ခုမွာ ေန႔ေရာညေရာ တံခါးတစ္ျခမ္းဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ မွန္ျပတင္း ေပါက္တစ္ခုရွိတယ္ ဘာလို႔ ပြင့္ေနမွန္းေတာ့ သားလည္း မသိဘူး တခ်ိဳ႕ေန႔လယ္ေန႔ခင္းေတြမွာဆိုရင္ ဖြင့္လိုက္ ပိတ္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းက တန္ျပန္အလင္းေတြဟာ သားတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဆာ့ကစားေနက် သဲျပင္ကြက္လပ္ဆီ စူးခနဲစူးခနဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္ အဲဒီလိုေရာက္လာတဲ့အခါ ေမႊးနီက “ေသာက္တံခါး ကလည္း”ဆိုၿပီး ေျမႀကီးေပၚက ခဲလံုးတစ္လံုးနဲ႔ မွန္ျပတင္းကို လွမ္းေပါက္တတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္က ဟိုးအျမင့္ႀကီးမွာဆိုေတာ့ ေမႊးနီပစ္လိုက္တဲ့ ခဲလံုးေတြဟာ မွန္ျပတင္းဆီမေရာက္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚကို တဖုတ္ဖုတ္ ျပန္ျပဳတ္က်လာတာခ်ည္းပါပဲ ဒါကို မေက်နပ္လို႔ဆိုၿပီး ေမႊးနီက တစ္ခါႏွစ္ခါ ထပ္ပစ္ျပန္ပါတယ္ ပစ္ၿပီးသြားေတာ့ “ငါက ငယ္ေသးလို႔ေပါ့ကြာ ငါႀကီးလာမွ ခဲႀကီးႀကီးနဲ႔ အဲဒီ့ျပတင္းမွန္ကို ခြဲပစ္မယ္”လို႔ က်ိန္းတယ္ ေနာက္ေတာ့ လည္း ေမႊးနီေခါင္းထဲ အဲဒီ့ျပတင္းေပါက္ကိစေမ့သြားၿပီး သားတို႔နဲ႕ ဆက္ကစားဖို႔ပဲ သိေတာ့တယ္ သားတို႔လမ္း ထဲမွာေနတဲ့ နတ္ကေတာ္ႀကီးကေတာ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းေပါက္မွာ ညဖက္ညဖက္ဆို မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါႀကီးတစ္ခု ေပၚလာ တတ္တယ္လို႔ သားတို႔ကေလးေတြကို တစ္ခါေျပာဖူးထားလို႔ ညဖက္ကစားတဲ့အခါ သားတို႔ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီ့ျပတင္းေပါက္နားမွာ မကစားရဲၾကေတာ့ဘူး နတ္ကေတာ္ႀကီးကို ၾကည့္မရတဲ့ ေမႊးနီေတာင္ နတ္ကေတာ္ႀကီး စကားေၾကာင့္ ညဖက္ဆို အဲဒီ့မွန္ျပတင္းဆီလွည့္လို႔ေတာင္မွ မၾကည့္ဘူး ဒါေပမယ့္ ေန႔ခင္းေရာက္ရင္ ေမႊးနီတစ္ ေယာက္ ခဲျပန္ေကာက္ေတာ့တာပါပဲ ပါးစပ္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း“ေသာက္တံခါးကလည္း”လို႔ ေအာ္ၿမဲပါပဲ တကယ္ေတာ့ နတ္ကေတာ္ႀကီးေျပာတာ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာ အၿမဲတမ္း ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပ တင္းတံခါးတစ္ျခမ္းဟာ ေလမတိုက္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ယမ္းခါေနတတ္သလားပဲ သားစိတ္ထဲ ထင္မိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ သား အဲဒီလိုဘာေၾကာင့္ထင္ရသလဲဆိုေတာ့ ေလမတိုက္တဲ့ ေႏြတစ္ညမွာ သားတို႔တစ္မိသားစုလံုး သန္းေခါင္ခ်ိန္ႀကီး တေရးႏိုးလာတုန္း သားရဲ႕ညီမေလးက “ကိုကို ဟိုမွာၾကည့္”ဆိုၿပီး လက္ညိွဳးထိုးျပလို႔ ဒီေလာက္ေလၿငိမ္ေနတဲ့ၾကား အသက္၀င္ေနတဲ့ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လို တကၽြီကၽြီျမည္ၿပီး ယမ္းခါေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းတစ္ျခမ္းကို သားေတြ႔လိုက္ရတယ္ သားလည္း နတ္ကေတာ္ႀကီးေျပာတဲ့ မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါ ႀကီးေပၚမလာခင္ ညီမေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး ေမေမ့ဆီ အေမာတေကာ ေျပးသြားမိလို႔ ဘာမွနားမလည္တဲ့ ညီမေလး က်ံဳးေအာ္တာေတာင္ ခံလိုက္ရေသးတယ္ တစ္ခါတုန္းကေတာ့ တစ္ျခမ္းပြင့္ေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းတံခါးေဘာင္ ေပၚ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႔လွတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နားေနတာ ထူးထူးျခားျခား သားတို႔ျမင္ဖူးတယ္ သားတို႔ ဆိုတာ ထံုးစံအတိုင္း သားရယ္ ေမႊးနီရယ္ နက္ေက်ာ္ရယ္ တရုတ္မရယ္ေပါ့ အဲ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံမဟုတ္တာက သားတို႔ကို တစ္ခါတစ္ေလ အႏိုင္လာက်င့္တတ္တဲ့ ကိုႀကီးေအာင္ဘုနဲ႕ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေနတယ္ အၿမဲတမ္းေလးခြတကိုင္ကိုင္နဲ႔ ကိုႀကီးအာင္ေမာင္းက ျဖဳန္းဆို အဲဒီမွန္ျပတင္း ေဘာင္ေပၚနားေနတဲ့ ငွက္ကေလးကို ခြနဲ႔ပစ္လိုက္ပါေရာလား အံ့ၾသစရာပါပဲ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းပစ္လိုက္တဲ့ ေလာက္စလံုးဟာ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္မေျပာတတ္ဘူး ငွက္ကေလးရွိတဲ့ ျပတင္းမွန္ဆီ မေရာက္ဘဲ ေလထဲမွာ ေပ်ာက္သြားတယ္ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းလည္း ဘယ္ေနမလဲ ေနာက္ထပ္ေလာက္စာလံုးေတြနဲ႔ ငွက္ကေလးကို ဆက္တိုက္ထပ္ပစ္တယ္ ပစ္သာပစ္တယ္ အလကားပဲ ေနာက္ဆံုး ငွက္ကေလးေခါင္း တစ္ခ်က္ ငဲ့ၿပီး ပ်ံသန္း ထြက္သြားတဲ့အထိ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းရဲ႕ ေလာက္စာလံုးေတြဟာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း စဥ္းစားမရႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္ တိုက္ဆိုင္တာက အဲဒီ့ေန႔ညပို္င္းမွာ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္း အျပင္း အထန္ဖ်ားတယ္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေနမွ အဖ်ားေပ်က္တယ္ သားမွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ အဲဒီ့မွန္ျပတင္း ေပါက္ကို ဘယ္သူကမွ ဖ်က္ဆီး လို႔မရခဲ့ပါဘူး သားတို႔အားလံုးရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္သူကမွလည္း မွန္ျပတင္းကို စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ဘူးေလ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းေပါက္အေၾကာင္း သားနဲ႕သိတဲ့လူ ေတြကို အခုလို ဦးဦးကိုေျပာသလို မ်ိဳး ေျပာျပေပမယ့္ သားေျပာတာကို ဦးဦးေလာက္ ဂရုတစိုက္ နားမေထာင္ ေပးၾကဘူး ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကၾကာ ပါၿပီေလ ၾကာဆိုကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းလည္း လက္သမားဆရာျဖစ္ေနပါၿပီ ကိုႀကီးေအာင္ဘုကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားတယ္ ဟိုတေလာတုန္းကေတာ့ နတ္ကေတာ္ႀကီးရဲ႕ အသုဘကို သားသြားလိုက္ရတယ္ နတ္ကေတာ္ႀကီးေသတာ ထူးဆန္းတယ္ ေအကိုက္တာတဲ့ အဲဒီ့ေအဆိုတဲ့ေကာင္ကို သား တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး သားက ေခြးတို႔ ေၾကာင္တို႔ ေတာထဲက က်ားတို႔ ျခေသၤ့တို႔ေလာက္ပဲ သိတာ အံမယ္ သားသူ ငယ္ခ်င္းနက္ေက်ာ္ကေတာ့ အဲဒီ့ေအဆိုတဲ့ေကာင္ကို သိခ်င္သိမွာ သိလည္းနက္ေက်ာ္က သားတို႔ရပ္ကြက္ထဲ မေနေတာ့တာၾကာၿပီ နက္ေက်ာ္က အခု ဗြီဒီယိုမင္းသားလုပ္ေနတယ္ လူေခ်ာေမာင္ဆိုတာသူေပါ့ တရုတ္မက ေတာ့ တျခားၿမိဳ႕ေျပာင္းသြားၿပီးကတည္းက တစ္ခါမွ ျပန္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး သားညီမေလးလား သူကသားနဲ႔မ တူဘူး ႀကီးလာေတာ့ သားကို ခဏခဏဆူတာပဲ သူက သားထက္ စာေတြလည္း အမ်ားႀကီးတတ္တယ္ ေနာက္ တစ္ပတ္ဆိုရင္ သားညီမေလးမဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာ အဲဒီ့ခါက်ရင္ သားႀကိဳက္တဲ့ ေရခဲမုန္႔စားရမွာ ဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေမႊးနီေလ မိန္းမသံုးေယာက္ေတာင္ ယူၿပီးကြဲသြားတယ္ ေမႊးနီက အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး တစ္ေန႔ တစ္ျခားေၾကာက္စရာေကာင္းလာတယ္ ေန႔တိုင္းလမ္းထဲမွာ မူးရူးေနတာပါပဲ မူးရူးတိုင္းလည္း လမ္းထဲ လူမေန တဲ့ တိုက္ခန္းက တစ္ျခမ္းပြင့္ေနတဲ့ မွန္ျပတင္းေပါက္ ကို ဆဲဆိုၿပီး ခဲနဲ႔ထုတာပါပဲ သူထုတဲ့ ခဲတိုင္းဟာလည္း ဘယ္ ေတာ့မွ မွန္ျပတင္းဆီမေရာက္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚ တဖုတ္ဖုတ္ျပန္ျပန္က်လြန္းတာမ်ား အဲဒီ့ေနရာမွာ ခဲပံုႀကီးျဖစ္ေန တာသာၾကည့္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
သားတို႔ အိမ္နားက လူမေနတဲ့ တိုက္ခန္းတစ္ခုမွာ ေန႔ေရာညေရာ တံခါးတစ္ျခမ္းဟင္းလင္းပြင့္ေနတဲ့ မွန္ျပတင္း ေပါက္တစ္ခုရွိတယ္ ဘာလို႔ ပြင့္ေနမွန္းေတာ့ သားလည္း မသိဘူး တခ်ိဳ႕ေန႔လယ္ေန႔ခင္းေတြမွာဆိုရင္ ဖြင့္လိုက္ ပိတ္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းက တန္ျပန္အလင္းေတြဟာ သားတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေဆာ့ကစားေနက် သဲျပင္ကြက္လပ္ဆီ စူးခနဲစူးခနဲ ေရာက္ေရာက္လာတယ္ အဲဒီလိုေရာက္လာတဲ့အခါ ေမႊးနီက “ေသာက္တံခါး ကလည္း”ဆိုၿပီး ေျမႀကီးေပၚက ခဲလံုးတစ္လံုးနဲ႔ မွန္ျပတင္းကို လွမ္းေပါက္တတ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္က ဟိုးအျမင့္ႀကီးမွာဆိုေတာ့ ေမႊးနီပစ္လိုက္တဲ့ ခဲလံုးေတြဟာ မွန္ျပတင္းဆီမေရာက္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚကို တဖုတ္ဖုတ္ ျပန္ျပဳတ္က်လာတာခ်ည္းပါပဲ ဒါကို မေက်နပ္လို႔ဆိုၿပီး ေမႊးနီက တစ္ခါႏွစ္ခါ ထပ္ပစ္ျပန္ပါတယ္ ပစ္ၿပီးသြားေတာ့ “ငါက ငယ္ေသးလို႔ေပါ့ကြာ ငါႀကီးလာမွ ခဲႀကီးႀကီးနဲ႔ အဲဒီ့ျပတင္းမွန္ကို ခြဲပစ္မယ္”လို႔ က်ိန္းတယ္ ေနာက္ေတာ့ လည္း ေမႊးနီေခါင္းထဲ အဲဒီ့ျပတင္းေပါက္ကိစေမ့သြားၿပီး သားတို႔နဲ႕ ဆက္ကစားဖို႔ပဲ သိေတာ့တယ္ သားတို႔လမ္း ထဲမွာေနတဲ့ နတ္ကေတာ္ႀကီးကေတာ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းေပါက္မွာ ညဖက္ညဖက္ဆို မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါႀကီးတစ္ခု ေပၚလာ တတ္တယ္လို႔ သားတို႔ကေလးေတြကို တစ္ခါေျပာဖူးထားလို႔ ညဖက္ကစားတဲ့အခါ သားတို႔ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီ့ျပတင္းေပါက္နားမွာ မကစားရဲၾကေတာ့ဘူး နတ္ကေတာ္ႀကီးကို ၾကည့္မရတဲ့ ေမႊးနီေတာင္ နတ္ကေတာ္ႀကီး စကားေၾကာင့္ ညဖက္ဆို အဲဒီ့မွန္ျပတင္းဆီလွည့္လို႔ေတာင္မွ မၾကည့္ဘူး ဒါေပမယ့္ ေန႔ခင္းေရာက္ရင္ ေမႊးနီတစ္ ေယာက္ ခဲျပန္ေကာက္ေတာ့တာပါပဲ ပါးစပ္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း“ေသာက္တံခါးကလည္း”လို႔ ေအာ္ၿမဲပါပဲ တကယ္ေတာ့ နတ္ကေတာ္ႀကီးေျပာတာ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာ အၿမဲတမ္း ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပ တင္းတံခါးတစ္ျခမ္းဟာ ေလမတိုက္တတ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာေတာင္ ယမ္းခါေနတတ္သလားပဲ သားစိတ္ထဲ ထင္မိတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ သား အဲဒီလိုဘာေၾကာင့္ထင္ရသလဲဆိုေတာ့ ေလမတိုက္တဲ့ ေႏြတစ္ညမွာ သားတို႔တစ္မိသားစုလံုး သန္းေခါင္ခ်ိန္ႀကီး တေရးႏိုးလာတုန္း သားရဲ႕ညီမေလးက “ကိုကို ဟိုမွာၾကည့္”ဆိုၿပီး လက္ညိွဳးထိုးျပလို႔ ဒီေလာက္ေလၿငိမ္ေနတဲ့ၾကား အသက္၀င္ေနတဲ့ သတၱ၀ါတစ္ေကာင္လို တကၽြီကၽြီျမည္ၿပီး ယမ္းခါေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းတစ္ျခမ္းကို သားေတြ႔လိုက္ရတယ္ သားလည္း နတ္ကေတာ္ႀကီးေျပာတဲ့ မ်က္ႏွာ၀ါ၀ါ ႀကီးေပၚမလာခင္ ညီမေလးလက္ကိုဆြဲၿပီး ေမေမ့ဆီ အေမာတေကာ ေျပးသြားမိလို႔ ဘာမွနားမလည္တဲ့ ညီမေလး က်ံဳးေအာ္တာေတာင္ ခံလိုက္ရေသးတယ္ တစ္ခါတုန္းကေတာ့ တစ္ျခမ္းပြင့္ေနတဲ့ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းတံခါးေဘာင္ ေပၚ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္လို႔လွတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နားေနတာ ထူးထူးျခားျခား သားတို႔ျမင္ဖူးတယ္ သားတို႔ ဆိုတာ ထံုးစံအတိုင္း သားရယ္ ေမႊးနီရယ္ နက္ေက်ာ္ရယ္ တရုတ္မရယ္ေပါ့ အဲ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံမဟုတ္တာက သားတို႔ကို တစ္ခါတစ္ေလ အႏိုင္လာက်င့္တတ္တဲ့ ကိုႀကီးေအာင္ဘုနဲ႕ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းတို႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိေနတယ္ အၿမဲတမ္းေလးခြတကိုင္ကိုင္နဲ႔ ကိုႀကီးအာင္ေမာင္းက ျဖဳန္းဆို အဲဒီမွန္ျပတင္း ေဘာင္ေပၚနားေနတဲ့ ငွက္ကေလးကို ခြနဲ႔ပစ္လိုက္ပါေရာလား အံ့ၾသစရာပါပဲ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းပစ္လိုက္တဲ့ ေလာက္စလံုးဟာ ဘယ္ေရာက္သြားတယ္မေျပာတတ္ဘူး ငွက္ကေလးရွိတဲ့ ျပတင္းမွန္ဆီ မေရာက္ဘဲ ေလထဲမွာ ေပ်ာက္သြားတယ္ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းလည္း ဘယ္ေနမလဲ ေနာက္ထပ္ေလာက္စာလံုးေတြနဲ႔ ငွက္ကေလးကို ဆက္တိုက္ထပ္ပစ္တယ္ ပစ္သာပစ္တယ္ အလကားပဲ ေနာက္ဆံုး ငွက္ကေလးေခါင္း တစ္ခ်က္ ငဲ့ၿပီး ပ်ံသန္း ထြက္သြားတဲ့အထိ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းရဲ႕ ေလာက္စာလံုးေတြဟာ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း စဥ္းစားမရႏိုင္ေအာင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတယ္ တိုက္ဆိုင္တာက အဲဒီ့ေန႔ညပို္င္းမွာ ကိုႀကီးေအာင္ေမာင္း အျပင္း အထန္ဖ်ားတယ္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ေနမွ အဖ်ားေပ်က္တယ္ သားမွတ္မိသေလာက္ေျပာရရင္ အဲဒီ့မွန္ျပတင္း ေပါက္ကို ဘယ္သူကမွ ဖ်က္ဆီး လို႔မရခဲ့ပါဘူး သားတို႔အားလံုးရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ဘယ္သူကမွလည္း မွန္ျပတင္းကို စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့ဘူးေလ တစ္ခါတစ္ေလ အဲဒီ့မွန္ျပတင္းေပါက္အေၾကာင္း သားနဲ႕သိတဲ့လူ ေတြကို အခုလို ဦးဦးကိုေျပာသလို မ်ိဳး ေျပာျပေပမယ့္ သားေျပာတာကို ဦးဦးေလာက္ ဂရုတစိုက္ နားမေထာင္ ေပးၾကဘူး ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကၾကာ ပါၿပီေလ ၾကာဆိုကိုႀကီးေအာင္ေမာင္းလည္း လက္သမားဆရာျဖစ္ေနပါၿပီ ကိုႀကီးေအာင္ဘုကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို ထြက္သြားတယ္ ဟိုတေလာတုန္းကေတာ့ နတ္ကေတာ္ႀကီးရဲ႕ အသုဘကို သားသြားလိုက္ရတယ္ နတ္ကေတာ္ႀကီးေသတာ ထူးဆန္းတယ္ ေအကိုက္တာတဲ့ အဲဒီ့ေအဆိုတဲ့ေကာင္ကို သား တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး သားက ေခြးတို႔ ေၾကာင္တို႔ ေတာထဲက က်ားတို႔ ျခေသၤ့တို႔ေလာက္ပဲ သိတာ အံမယ္ သားသူ ငယ္ခ်င္းနက္ေက်ာ္ကေတာ့ အဲဒီ့ေအဆိုတဲ့ေကာင္ကို သိခ်င္သိမွာ သိလည္းနက္ေက်ာ္က သားတို႔ရပ္ကြက္ထဲ မေနေတာ့တာၾကာၿပီ နက္ေက်ာ္က အခု ဗြီဒီယိုမင္းသားလုပ္ေနတယ္ လူေခ်ာေမာင္ဆိုတာသူေပါ့ တရုတ္မက ေတာ့ တျခားၿမိဳ႕ေျပာင္းသြားၿပီးကတည္းက တစ္ခါမွ ျပန္မေတြ႔ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး သားညီမေလးလား သူကသားနဲ႔မ တူဘူး ႀကီးလာေတာ့ သားကို ခဏခဏဆူတာပဲ သူက သားထက္ စာေတြလည္း အမ်ားႀကီးတတ္တယ္ ေနာက္ တစ္ပတ္ဆိုရင္ သားညီမေလးမဂၤလာေဆာင္ေတာ့မွာ အဲဒီ့ခါက်ရင္ သားႀကိဳက္တဲ့ ေရခဲမုန္႔စားရမွာ ဒါနဲ႔ ဟိုေကာင္ေမႊးနီေလ မိန္းမသံုးေယာက္ေတာင္ ယူၿပီးကြဲသြားတယ္ ေမႊးနီက အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး တစ္ေန႔ တစ္ျခားေၾကာက္စရာေကာင္းလာတယ္ ေန႔တိုင္းလမ္းထဲမွာ မူးရူးေနတာပါပဲ မူးရူးတိုင္းလည္း လမ္းထဲ လူမေန တဲ့ တိုက္ခန္းက တစ္ျခမ္းပြင့္ေနတဲ့ မွန္ျပတင္းေပါက္ ကို ဆဲဆိုၿပီး ခဲနဲ႔ထုတာပါပဲ သူထုတဲ့ ခဲတိုင္းဟာလည္း ဘယ္ ေတာ့မွ မွန္ျပတင္းဆီမေရာက္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚ တဖုတ္ဖုတ္ျပန္ျပန္က်လြန္းတာမ်ား အဲဒီ့ေနရာမွာ ခဲပံုႀကီးျဖစ္ေန တာသာၾကည့္။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
No comments:
Post a Comment