ေျမြ၀င္စား
အေမေရ...သားမအိပ္ခ်င္ဘူး
ညတာရွည္ရင္ အိပ္မက္ရွည္သတဲ့
အာသီသသစ္သီးကို စားခ်င္စမ္းပါဘိ
ပန္းဖ်က္တဲ့ ပိုးက ဆိုးတယ္...အေမ...။
အိပ္မက္ထဲ ကၽြန္ေတာ္က ေျမြတစ္ေကာင္ျဖစ္လို႔
ေကာင္းကင္ကို ညိွဳ႕ၾကည့္ေတာ့...
နဂါး၊ဂဠဳန္၊ဂုမၻန္၊ယကၡ
တိမ္ညိဳေတြ အေထြးလိုက္ျပဳတ္က်...။
ပင္လယ္ကို ညိွဳ႕ၾကည့္ေတာ့
ေငြပင္လယ္က ေရႊပင္လယ္ေျပာင္း
လဲေလ်ာင္သဲေသာင္ေဖြးေဖြးေပၚ
ေကြးေကြးေလး အိပ္ရွာတဲ့...
ကေလးဘ၀ကို ျပန္ေတြ႔တယ္...။
ရိုးမႀကီးကို ညိွဳ႕ၾကည့္ျပန္ေတာ့...
ေတာင္ယာမီးခိုးေတြ တအူအူတက္ေနတဲ့
မတ္ရပ္ေတာအုပ္ေတြနဲ႔ ေခၽြးစို႔ေနတဲ့ ေတာင္သူေတြ
ထြက္က်လာတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္သူကုိညိွဳ႕ေတာ့ ...
ကမ္းႏွစ္ဖက္ၾကား အလြမ္းေတြ ရဲရဲျဖာလို႔...။
ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ကိုညိွဳ႕ေတာ့...
မိတၳီလာကန္ေတာ္ေအာက္က
ဖားေကာက္သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနေရာ့...
ေရႊလင္ပန္းနဲ႔ အခ်င္းမေဆးႏိုင္ခဲ့ဘူး...အေမ...။
ညထဲမွာ ဘ၀က က်ေပ်ာက္...
ၾကယ္ေၾကြေတြ အိပ္ေပါက္နဲ႔ လိုက္ေကာက္...
ညတာရွည္ပါေစေတာ့...အေမ...
အိပ္မက္ရွည္တာကိုပဲ ခ်စ္ေနမိျပန္။ ။
နရီ(ၿမိတ္)
ခ်ယ္ရီ၊စက္တင္ဘာ၊၂၀၀၂၊စာ-၁၁
No comments:
Post a Comment