ၿမိဳ႕ေခါင္ေခါင္
ဗြီစီဒီ၊ကာရာအိုေက ရမယ္
အရက္မ်ိဳးစံုရမယ္
လမ္းေဘးအုတ္ခံုထိုင္တဲ့ သီခ်င္းဆန္ဆန္ေအာ္ဟစ္မႈေတြ ရမယ္
အေ၀းမေျပးႏိုင္လို႔ ေခါက္တုံ႕ေခါက္ျပန္ ျပန္ျပန္လာတဲ့
အေ၀းေျပးကားနံ႔ရမယ္ဆိုၿပီး
ေစ်းေခၚရင္း ေစ်းေခၚရင္း ညည့္နက္နက္လာတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးေပါ့
ညလံုးေပါက္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေနရ
ဟိုတုန္းက ဆုတံဆိပ္ရခဲ့ဖူးသူေတြကို ေမ့ေနမယ္
မူးယစ္ေသာက္စားထားသေလာက္ အားကစားလိုက္စားဖို႔ ေမ့ေနမယ္
တစ္တစ္ရစ္ရစ္ ကဗ်ာျပင္းအားေတြကို ၀ွက္ထားမယ္
သူ႔အေၾကာင္း မေကာင္းေျပာမယ္အထင္ေရာက္ပံုနဲ႕ မရပါဘူး
ဟိုတစ္ေယာက္ဒီတစ္ေယာက္ တေျဖာက္ေျဖာက္မိုးရြာလိုက္သလို
ကဗ်ာေတြအလွ်ိဳအလွ်ိဳထြက္လာခဲ့
အတြင္းတိမ္စြဲတယ္ေျပာေျပာ သူ႔အလင္းအားကို သူေခၽြတာ
သူ႔လမ္းမေလးအတြက္ အနက္ေရာင္ေဆးေတြ သူေခၽြတာ
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ေတာ့ သူဘာသိလို႔လဲ
သူ႔အေ၀းေရာက္သားေတြ သူ႔အိမ္ျပန္လာဖို႔မ်ား
သူဘယ္ႏွစ္ခါ ညိွဳ႕ေခၚဖူးလဲ
ဒီလိုနဲ႔သာ အသည္းကြဲၾကစတမ္းဆိုရင္
အဲဒီ့ၿမိဳ႕ငိုတာနဲ႔တင္
သူ႔ႏွမ္းပင္ေတြ ေရေမွ်ာ္ဖို႔မလိုဘူး။ ။
သစၥာပိုင္စိုး
ရယ္စရာ၊ဇြန္၊၂၀၀၁၊စာ-၂၂
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment