လမ္းအတိုင္းအတၳဳပၸတၱိ
စိတ္အေလကေလး
မိုးသားမ်ားလို လြင့္လို႔
ရႈခင္းတဆံုးေတြးေခၚတယ္။
ေခၚသံမ်ားရဲ႕ ဟိုးအေ၀း
အေမ့ရင္ေငြ႕နဲ႕လည္း ေ၀းလို႕ရယ္ပါ...
စိတ္က
စံပယ္လို ၀ုန္းခနဲ ေဖြးေဖြးလႈပ္ပြင့္ခ်င္ေပမယ့္
ရင္တစ္ခြင္လံုး ေၾကကြဲမႈေတြခ်ည့္ႏိုင္းခ်င္းခဲ့ရ
အိမ္လြမ္းစိတ္နဲ႔ ဆိုတဲ့သီခ်င္းမွာလည္း
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြက နိစၥဓူ၀ကၽြမ္းေလာင္လို႔။
ဖ်တ္ခနဲ ၾကယ္ေရာင္အလက္မွာ
ငါ့အိပ္မက္ေတြ ေၾကြက်ခဲ့တယ္။
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ငယ္ဘ၀ေမႊးျမျခင္းမ်ား
လူမသိ သူမသိ ဒုကၡမိုးမိ ဖ်ားနာေနရျခင္းမ်ား။
ႏူးညံ့၀င္းပေသာေလထဲ မိုးသားမ်ားနဲ႔ အတူလြင့္ခဲ့ရာ
ေန႔စြဲေတြ မျပတ္တမ္းစီးဆင္းဆဲ
ငါ့ေလာင္ၿမိဳက္ျခင္းေတြ ငါႀကိဳးတပ္တီးခဲ့ရ။ ။
စိုးမင္းေအာင္(လသာ)
ေတးကဗ်ာ၊ၾသဂတ္၊၂၀၀၃၊စာ-၁၂
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment