သေဘၤာပ်က္မ်ား
ပင္လယ္က ဘယ္ေလာက္ပဲေတးဆိုဆို
သေဘၤာပ်က္ေတြကေတာ့ ႏိုးထလိမ့္မည္မဟုတ္
ပင္လယ္ေအာက္မွာ သေဘၤာပ်က္ေတြ ပူေႏြးစြာအိပ္ေပ်ာ္ေနၾက
မႏိႈးလိုက္ပါနဲ႔ေတာ့။အသံမျပဳလိုက္ပါနဲ႔ေတာ့…
သေဘၤာပ်က္ေတြလို ေဟာင္းႏြမ္းတိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ငါ့ႏွလံုးသားကို
တစ္စံုတစ္ရာေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဥၾသသံေတြနဲ႔ မဆြဲတင္လိုက္ပါနဲ႔ေတာ့
မာလိန္မွဴးေဟာင္းေတြက ကမ္းေျခမွာ အရက္ေသာက္ၿပီး
သူတို႔ေမာင္းႏွင္ခဲ့တဲ့ သေဘၤာေတြကို သတိရေနသလိုမ်ိဳး။ ငါ့ကို သတိမရသင့္ေတာ့
သေဘၤာပ်က္ အစုအေ၀းႀကီးဘယ္ေတာ့မွ ေရျပင္ထက္ တက္မလာေတာ့သလို
ေၾကကြဲမႈေတြက ႏွစ္မ်ားစြာေအာက္ေျခမွာပဲ ဆိတ္သုဥ္းေနထိုင္ၾက
ေနေရာင္ေအာက္မွာ ပင္လယ္ဟာ တလက္လက္ေတာက္ပေနေပမယ့္
ငါ့အေတြးမွတ္ဥာဏ္ထဲမွာေတာ့ နက္ရႈိင္းၿငိမ္သက္လို႔သာေနေပရဲ႕
သေဘၤာပ်က္ေတြရဲ႕ မ်က္လံုးေတြ ဘယ္ေတာ့မွ ပြင့္မလာေတာ့သလို
ငါ့မ်က္လံုးကို ဘယ္ေတာ့မွဖြင့္ၿပီး ေမာင္းႏွင္လာေတာ့မွာမဟုတ္
သေဘၤာပ်က္ထဲမွာ အရိုးစုနဲ႔ ရတနာေသတၱာေတြရွိႏိုင္သလို
အထီးက်န္မႈနဲ႔ ငါ့အတိတ္ဟာ မည္းေမွာင္ေအးစက္မႈထဲမွာ ေပါေလာေမ်ာေနတယ္
မာလိန္မွဴးေဟာင္းေတြရဲ႕ ေဆးတံထဲက မီးခိုးေငြ႕ေတြထြက္ေနပံုက
သူတို႔ကိုယ္တိုင္က သေဘၤာေတြလိုလို
သေဘၤာတစ္စင္းထဲ ေလ့လာေနသလိုလို
သေဘၤာပ်က္ေတြရဲ႕ ထာ၀ရတင္းမာေနတဲ့ ေခ်းညိွတက္သံလက္ကိုင္ေတြဆီ
သူတို႔လက္ေတြ ေရာက္မလာေတာ့
ထာ၀ရေ၀းကြာသြားတဲ့ ခ်စ္သူေတြလို
သေဘၤာပ်က္ေတြရဲ႕ မီးခိုးေခါင္းတိုင္ဆီက စကားသံၾကားရေတာ့မွာမဟုတ္။ ။
ပိုင္
၁.၉.၂၀၀၁
(အိုင္ဒီယာ၊ဇန္န၀ါရီ၊၂၀၀၃)
No comments:
Post a Comment