စကားစျမည္
တံခါးခ်ပ္ကုိ တြန္းဖြင့္ေတာ့ တနဂၤေႏြဟာ
ႏြားႏို႔ေယာင္ေဆာင္ၿပီးေရာက္လာတယ္
ဘာမွမစားခ်င္ဘူး ဘာမွမေသာက္ခ်င္ဘူး
ဘာမွေတးသီမေနခ်င္ေတာ့ဘူး
အခိုးအေငြ႕လို ပ်ံတက္သြားဖို႔ အရက္ပ်ံပုလင္းအဖံုးဆီ
စိတ္ေရာက္တယ္…။
သိၾကတဲ့အတိုင္း
ေနထြက္ရာကို ေမွ်ာ္တယ္
ေန၀င္ရာကို လြမ္းတယ္
တနဂၤေႏြမွာ သီးျခားအဓိပၸါယ္ရွိခဲ့သလား
ေက်ာပိုးအိတ္ေလးထဲ ရဲရဲ ငံု႕မၾကည့္ရဲဘူး
တြင္းနက္ထဲ လင္းႏို႔မည္းမည္း
အမာရြတ္ေတြတဖ်ပ္ဖ်ပ္ပ်ံတဲ့ ပဲ့တင္သံၾကားရတယ္။
အသက္ရွင္ျခင္းအေပၚ တာ၀န္ေက်ေက်
ထမ္းရြက္ခဲ့ပံုမ်ား
ေခ်ာကလက္တစ္ခြက္ေလာက္ ႏွစ္သိမ့္မႈမမည္ေတာ့ဘူး
ဘယ္အားေဆးေတြအားေကာင္းေနပါသလဲ
ဘယ္သီခ်င္းေတြေပါက္ေျမာက္ခဲ့သလဲ
ရခဲတဲ့ဘ၀မွာ ရခဲတဲ့တရားက ယွဥ္တြဲက်က္စားရာ
ဘယ္ေကာင္းမႈကုသိုလ္က ထြန္းညိွခဲ့ၿပီလဲ
ကိုယ္ေတာ့ အရသာမေတြ႕လွဘူး။ ။
ေ၀လင္းျမင့္
(ခ်ယ္ရီ၊ဇူလိုင္၊၂၀၀၃၊စာ-၁၄)
No comments:
Post a Comment