မွန္ကြဲစမ်ား
ငါတို႔ရဲ႕အေပၚ
ကေ၀အလင္းလက္ေခ်ာင္းေတြ ျဖာက်လာေတာ့
ေ၀းလို႔ေ၀းမွန္းမသိေအာင္ ေ၀းခဲ့ၾကရ။
နတ္ဆိုးေတြတီးခတ္တဲ့ ပတၱလားသံေတြေၾကာင့္ပဲ
ရင္ဘတ္ထဲက ႏွင္းဆီပြင့္ေလး အေငြ႕ပ်ံ
ပန္းအိပ္မက္တစ္ပုဒ္ အေရခြံကြာက်
ေကာင္းကင္မွာ မီးလွ်ံစဖရိုဖရဲနဲ႔…
မွားခဲ့တယ္၊မွားခဲ့တယ္၊မွားခဲ့တယ္
အိမ္ျပန္ခ်ိန္တိုင္း သြက္သြက္ခါေအာင္ လြမ္းဆြတ္တဲ့စိတ္
က်ိန္စာအက္ခရာေတြ ခႏၶာကိုယ္မွာ ေသရာပါကုပ္တြယ္လို႔
လူမသိသူမသိ တိမ္မည္းေတြဖံုးအုပ္သြားတဲ့ အနမ္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်ား
ေပ်ာက္ရွပဲ့ေၾကြ အေ၀းသို႔ လြင့္ပါးတယ္။
ခ်ည္ေႏွာင္ခြင့္တခ်ိဳ႕ျပန္ၿပီးရႏိုင္ပါေတာ့မလား
အထီးက်န္ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ေပၚ
ေသြးစက္ေတြေပစြန္းေန
လည္ေခ်ာင္းထဲ ၾကယ္တံခြန္ပ်က္ေတြ တေ၀ါေ၀ါၿပိဳဆင္း
အဆံုးမသတ္တဲ့ ဆုေတာင္းုခင္းမ်ားနဲ႕သာ နာဖ်ား
ေနရာေဟာင္းေလး ျပန္မသြားျဖစ္ဘူး။
တကယ္ဆိုရင္
ဓားရြက္တစ္ခုက ႏွလံုးသားကို
ယိမ္းသြဲ႕သြဲ႕လွီးျဖတ္သြားတာပါ…မခ်ယ္ရီ။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
(ခ်ယ္ရီ၊ဇူလိုင္၊၂၀၀၁)
No comments:
Post a Comment