အရိုင္း
ဘယ္ဆီကိုမွ မဆက္သြယ္ခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔
လမ္းမကို ေငးတယ္။
ပတ္သတ္လာသမွ်လူတိုင္းအေပၚ
ငါ့အေတြးက ျပန္မေျပာနားမေထာင္
ငါဟာ အခ်စ္ေရးမွာ ကံမေကာင္းတဲ့ ျမစ္ပဲ
မၾကာခဏ ရည္းစားေျပာင္းထားတယ္
ေသေသေၾကေၾက
တစ္ေယာက္မွ သေဘာမေတြ႔ဘူး။
ဘ၀ကို ဆယ္လိုတိတ္ေလးလို
ေခြလိပ္ကပ္တြယ္ထားလိုက္ခ်င္တယ္
သဲေပက်ံေနတဲ့ဆပ္ျပာကို တိုက္မိခဲ့ၿပီ
ေသြးေတာင့္ေအာင္ရပ္ေနရတဲ့
အိမ္ေရွ႕က ဗာဒံပင္ႀကီးလည္း ေသခါနီးၿပီ
ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ ငါ့ဆီကေန
မေန႔ကပဲ ဆိုက္ကားငွားၿပီး ထြက္သြားတယ္
ေစ်းေတာင္ ဆစ္ျပဳေနပံုမရပါဘူး။
ငါနဲ႔ ဆယ္မိုင္ကြာၿပီး
လမ္းပတ္ေလွ်က္တတ္တဲ့ေကာင္
အဲဒီေကာင္နာမည္ ေအာင္ျမင္မႈဆိုလားပဲ
ငါ့ျဖစ္တည္မႈေတြ အထစ္အေငါ့ျဖစ္ရပံု
အေလာင္းအစား၀ါသနာမပါလည္း
အခ်ိန္တန္ေတာ့
အရႈံးႀကီးက ရင္၀မွာရဲလို႔
အရိုင္းစိတ္ေလး လက္သပ္ေမြးမိတယ္
စကားလံုးေတြ ၀မ္းပ်က္၀မ္းေလွ်ာျဖစ္ေနတဲ့
ကမၻာ။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
ဖက္ရွင္မဂၢဇင္း၊မတ္၊၂၀၀၇၊စာ-၁၅
No comments:
Post a Comment