အေလ့က်စိတ္ကူးမ်ား
ပန္းၿခံထဲ တစ္ျခမ္းပဲ့ေနတဲ့ ၀င္သက္ထြက္သက္ေတြနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္၀င္ထိုင္မိတယ္
မိုးကုတ္စက္၀န္းအဆံုးထိေအာင္ ေတာင္ေျမာက္ေတြးေခၚသမွ် ခါးတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ၿမိဳ႕ကေလးကို ထားရစ္ခဲ့တုန္းက
ကၽြန္ေတာ္မငိုေၾကြးခ်င္ဘဲ ငိုေၾကြးခဲ့တယ္
ဂစ္တာကို တီးခတ္မေကာင္းလို႔ ရိုက္ခြဲဖူးတယ္
ကၽြန္ေတာ့္အိပ္ကပ္ထဲ ဒီရာသီမွာ ေရသိပ္မ၀င္ခဲ့ဘူး
တိမ္ေတြက ဖမ္းဆုပ္မရမွန္း ေစာေစာကတည္းက သိတယ္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တိမ္လို ဖမ္းဆုပ္မရမွန္း ေနာက္က်မွ သိတယ္
ဘယ္ေထာင့္ကမွ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္သံမၾကားမိဘူး
ကၽြန္ေတာ္က လူေရွ႕သူေရွ႕သရုပ္ေဆာင္ညံ့တဲ့အတြက္
အယူအဆမတူသူေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ဖူးတယ္
နတ္ကေတာ္ဟန္နဲ႔ အတတ္ကဲတာ အႏုပညာမဟုတ္ဘူး
သမီးရည္းစားခ်ိန္းေတြ႔တာေတာင္ ခံစားခ်က္နည္းတယ္
အိပ္မက္ေတြကလည္း အရင္ေလာက္ မက္မေကာင္းေတာ့ဘူး
ကဗ်ာေရၚတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ေတြက
ေမတၱာတရားအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိတယ္
ပိုက္ဆံအေၾကာင္း တစ္ျပားမွ မသိဘူး
ကၽြန္ေတာ့္ေလထုထဲ အနံ႔အသက္ဆိုးလာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ မရယ္ေမာခ်င္ဘဲ ရယ္ေမာတယ္
တိုက္တာျမင့္ေတြက လေရာင္ကို မျမင္ၾကေတာ့ဘူး
အိပ္ေဆးေသာက္အိပ္တဲ့လူေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႔ေနရတယ္
အေ၀းကမိတ္ေဆြတို႔ အဆင္ေျပဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းတယ္
သံသရာက အဆက္မျပတ္လည္ေနတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ခုထိ လူပံုမပီသေသးဘူး။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
ရတီ၊ႏို၀င္ဘာ၊၂၀၀၆၊စာ-၇
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment