မ်ိဳသိပ္ထားတဲ့ကိစၥ
ဒီေလထုထဲမွာပဲ
ဘယ္ႏွစ္ခါ ျပန္ျပန္ရွင္ေနမွာလဲလို႔
ေမးတယ္။
မေန႔ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းက ေကာင္းကင္ပါ
တိမ္စိုင္ေတြအုပ္လိုက္
ငါျမင္ဖူးၿပီးသားေပါ့
ယခင္အနံ႔ထက္ပိုစူးတဲ့
ေလေျပက နည္းနည္း
ေလးပင္တယ္။
ပါးျပင္ေပၚက လႈိင္းေတြကို
ငါရိတ္သိမ္းၿပီးစ
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကလိုပဲ
ရႈိက္နမ္းေနက်
အျပစ္ပါးပါးေလး
ရင့္မွည့္ဖို႔
သနပ္ခါးမေသြးတဲ့ ေန႔မ်ားမ်ားလိမ့္ၿပိဳ
အဲ့သလို မ်က္ရည္နဲ႔ညပါ
မငိုနဲ႔ကြယ္
ထားေတာ့့
ဒီျမစ္ေရမွာ ငါမူးေအာင္ ခ်ိဳးခဲ့တဲ့
အလြမ္းနဲ႕
ေလွကားထစ္ေတြကို ဖ်က္ရေအာင္ေနာ္
ငါက
သစ္ရြက္ေလးတစ္ရြက္ကိုေတာင္မွ
စိမ္းစိမ္းၾကည္ၾကည္ ဖဲ့ေခၽြဖူးခဲ့တာမွ
မဟုတ္ခဲ့တာ။
ရိုင္းျပတဲ့ မုတ္သုန္မိုးေတြလည္း
သူ႕အလိုက် ရွိေစလို႔
မၿငိဳျငင္တတ္ခဲ့တာ
ရဲရဲႀကီး ေမ့စြမ္းႏိုင္ခဲ့ၿပီး
ရဲရဲႀကီး လြမ္းဆြတ္ခဲ့ဖူးတဲ့
မရက္စက္လိုျခင္းသာ
ရင္ထဲကို ၾကည့္စြမ္းတဲ့
လႈိင္းဖမ္းကမ္းေျခလို
အစာနာပိုခဲ့တာ
(အထူးသျဖင့္)
နားလည္ခြင့္မရွိတဲ့
လမ္းေလွ်ာက္ရင္လွေနဆဲျဖစ္တဲ့
ေပါ့ပါးရယ္ေသြးခဏေလးေတြ ရွည္လ်ားစြမ္းတဲ့
ဘယ္အရပ္က ၾကည့္ၾကည့္ ၾကည္လင္တဲ့
တိမ္ရုပ္တစ္ရုပ္ကို
အလွေမြးဖို႔
ေျမကမၻာေယာင္ေဆာင္ခဲ့သူ။ ။
ေဇာ္ထြဋ္ႏိုင္
ရနံ႔သစ္၊ဇြန္၊၂၀၀၁၊စာ-၁၇
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment