ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚကရြာကေလး
နံနက္ခင္းက
ပန္းလိုပြင့္လာ
မိဘရဲ႕ ေမတၱာရိပ္မ်ား
လႊမ္းၿခံဳၿပီးသားေတြ႕ရတယ္။
ညာလက္ကို
ရုတ္တရက္ဆန္႔လိုက္ေတာ့
သားရယ္ သမီးရယ္ ဇနီးရယ္
အိပ္မက္ဆိုးမ်ားမမက္ခဲ့တာလည္း
ဒါ့ေၾကာင့္ပဲထင္ပါရဲ႕
ေႏြးေထြးၿပီးေအးျမေနတာလည္း
ဒါ့ေၾကာင့္ပဲထင္ပါရဲ႕။
သတိရစိတ္နဲ႔
ေျခလွမ္းမယ္ျပင္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚ
မိသားစုက
ေရြ႕ရေျပာင္းရခက္တဲ့
ရြာကေလးတစ္ရြာစည္ကားေနၿပီ။
သစ္ပင္လို ကမၻာမွာ
အေဖအေမနဲ႕ ရြာကေလးဆီ
ျပန္လည္ေမတၱာပို႔သရံုမွ်။
ခုေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္စုဘူးေလးထဲ
အဲဒီနံနက္ခင္းေတြ
တေဒါက္ေဒါက္က်ဆင္းေန။ ။
ကိုေရြး
(ခ်ယ္ရီ၊ေမ၊၂၀၀၃၊စာ-၁၀)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment