အသံ
ညရဲ႕
တိတ္ဆိတ္ျခင္းထဲက
အသံကို
ၾကားလိုက္ရတယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းထဲမွာ
အသံရွိတယ္ဆိုတာလည္း
ယံုလိုက္ရတယ္။
အဲဒီအသံကို
တကယ္ပဲၾကားလာရျခင္း
ျဖစ္တယ္။
ေဟာ…
ေျပာရင္း
အသံေတြဟာ
ေလခၽြန္လာသလိုမ်ိဳး
အေ၀းက
တစ္စတစ္စ
စူးစူးရွရွေျပးလာေနၾကၿပီ။
မုန္တိုင္းေတြ
ပင္လယ္လႈိင္းရိုက္သံေတြ
မိုးႀကိဳးထစ္သံေတြ
သစ္ကိုင္းက်ိဳးသံေတြ
အိမ္ၿပိဳသံေတြ။
ေနာက္
တစ္စတစ္စ
ျပန္ေ၀းသြားတဲ့အခါ
ေလေျပေလညင္းေတြအျဖစ္
ပန္းပြင့္ကေလးေတြ
ေျခြသြားခဲ့ျပန္ရဲ႕။
ညဟာ
ၿငိမ္က်သြားတယ္။
တိတ္ဆိတ္ျခင္းဟာ
တိတ္ဆိတ္ျခင္းအျဖစ္နဲ႕ပဲ
ရွိေနေတာ့တယ္။
အဲဒီအသံေတြကို
ဖမ္းမမိေတာ့ဘူး။ ။
ပိုင္
(အႏွစ္စိမ္း၊ေခတ္ေပၚကဗ်ာႏွင့္ ခံစားမႈေဆာင္းပါး၊စာ-၁၁၊၁၂)
No comments:
Post a Comment