အို...ညေန
ရင္ထဲက အစိုင္အခဲေတြ
တစ္စစီ တစ္စစီ
အရည္ေပ်ာ္က်
ကိုယ္က ျပန္ေခၚေပမယ့္လည္း
ေ၀း...ေ၀းသြားေပါ့။
တစ္ညေန
ေနမ၀င္ခင္
ငွက္ေတြနဲ႔ေရာၿပီး
အိပ္တန္းျပန္ၾကည့္ပါတယ္၊
မရပါဘူး
ဒီမွာ ပင္လယ္အစပ္ေတာင္မေရာက္ေသး
ေလွ်ာက္ေနက်လမ္းကိုလိပ္ၿပီး
ဘံုဆိုင္ေရွ႕ ခင္းမိျပန္ၿပီ
ထြက္ေျပးေနတဲ့ ျမစ္ေတြ။
ေအာင္ေ၀း
ႏြယ္နီ၊ဇြန္၊၂၀၀၁၊စာ-၇
No comments:
Post a Comment