မဂၤလာဦးည
ေရာ့…
တလြမ္းလြမ္းတဆြတ္ဆြတ္နဲ႔
ယုယေမြးျမဴခဲ့တဲ့ ငါ့အျဖဴထည္၀ိညာဥ္
ေကာက္ရိုးမီးေတာက္လို႔ မင္းတို႔ေတြ ထင္ျမင္ရိုးသြပ္ထားၾကတဲ့
အစမ္းသပ္ခံစိတ္လက္အဂၤါေတြထဲက ငါ့အစြဲအလမ္းႀကီးျမတ္မႈ
ဆြဲဆြဲဖြင့္ျပရတာ မ်ားလြန္းလို႔
ကုတ္ျခစ္ရာပရပြ အသားဖတ္ေတြၿပဲလန္ေနတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္သား
ႏိုင္သေလာက္ရြက္ကုန္လႊင့္ ဒုန္းစိုင္းအားထည့္ကာ
အေမွာင့္ပေယာဂတို႔ ထူထပ္ျပည့္သိပ္လြန္းတဲ့ ဖုန္ေထာင္းေထာင္းထ
ငါ့ ၾကယ္စင္ဆီ သြားရာလမ္း
ေရာ့…
ခါးသီးပူေလာင္ကႏၱရလြင္ျပင္ေပမယ့္ ခုေနခါ လွပစြာဖူးပြင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ ငါ့ဥယ်ာဥ္
ဆူးျခံဳေတာေတြ တစ္ေတာတစ္ေတာင္လံုး ဖံုးလႊမ္းထားတာေတာင္
ခဲရာခဲဆစ္ ေဖာက္ထားတဲ့ ငါ့လမ္းသြယ္
ၾကည့္ေလတိုင္း မြဲျပာေျခာက္သေယာင္း သစ္ငုတ္တိုေတြျပည့္ခဲ့ေပမယ့္
စြမ္းသမွ်ေလးနဲ႔ ေသြးသားျခင္ဆီတို႔ ေလာင္းထည့္စိုေျပေစခဲ့တဲ့ ငါ့ေတာင္ကုန္းမို႔မို႔
ေခ်ာင္းေျမာင္းတိုက္ခိုက္ဖို႔ အနားမွာ အသင့္ရွိေနတတ္တဲ့ ၀ံပုေလြအုပ္စုအတြက္
က်ားကုတ္က်ားခဲ ရဲရင့္ေစာင့္ၾကပ္ႏိုးၾကား ငါ့ခြန္ငါ့အား
ပြက္ပြက္ျမည္ေအာင္ ထိုးစိုက္ေနတဲ့ ေနဆယ္စင္း အရွိန္ေအာက္မွာ
ေသြးအန္မတတ္ ေမးျမမႈကို ပ်ိဳးယူထား ငါ့အရိပ္အာ၀ါသ
ပိန္းပိန္းပိတ္မည္းေမွာင္ညကိုေဖာက္ၿပီး လင္းခ်င္းဖို႔
မီးတုတ္တစ္ခုလို
ထိုးစိုက္ထြန္းညိွထားတဲ့ ငါ့ႏွလံုးအိမ္
အထည္ႀကီးပ်က္ဖုန္းဆိုးေျမသားေပၚ
ရာသီမ်ားစြာ ခုတ္ထြင္စိုက္ပ်ိဳး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္ရွိခဲ့တဲ့ ငါ့ယာခင္း
အၿမဲတမ္း ပက္ၾကားအက္ရာေတြထဲ ကၽြံကၽြံက်ေနတတ္လည္း
ခုေတာ့ညီညာသာယာတဲ့ ငါ့ျခံေျမတလင္း
ေရာ့…ယူဦး
ငါ့ ေသြးအလိမ္းလိမ္း စုတ္ျပတ္သတ္လက္ေခ်ာင္းမ်ား
ငါ့ ေက်ာျပင္ေပၚက တစ္ဘ၀စာေလာင္မီးက်ၾကာပြတ္ဒဏ္ရာ
ငါ့ အသေခၤ်နဲ႔ ကမၻာမ်ားစြာ မ်ိဳသိပ္ႀကိတ္မွိတ္ရမႈမွတ္တမ္း
ငါ့ ဖန္ေဂၚလီလို ေၾကာင္စီစီမ်က္လံုးတစ္စံု
ေရာ့…
ေရာ့…
ယူပါေလ…ေရာ့
မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ဌာန္ကုန္
အားလံုး ရွင့္အတြက္ပါ။ ။
လြန္းဆက္ႏိုးျမတ္
No comments:
Post a Comment